Wykrywanie raka nabłonkowego górnych dróg moczowych oparte jest na badaniach obrazowych, które nie są wystarczająco czułe, do rozpoznania płaskich zmian, jak dysplazja, rak śródnabłonkowy czy niewielkie guzy wieloogniskowe. Celem dysertacji jest ocena przydatności diagnostyki fotodynamicznej w porównaniu do standardowej ureterorenoskopii w wykrywaniu nowotworów nabłonkowych górnych dróg moczowych z uwzględnieniem zmian trudnych do uwidocznienia i współistniejącego raka pecherza moczowego. Przeprowadzono analizę czterech monotematycznych publikacji. Czułość, swoistość, dodatnia, ujemna wartość przepowiadając i dokładność diagnostyczna wyniosły 53.5%, 95.2%, 88.5%, 75%, 78% dla klasycznej i 95.8%, 96.6%, 95.8%, 96.6%, 98% dla diagnostycznej ureterorenoskopii fotodynamicznej. Diagnostyczna ureterorenoskopia fotodynamicznej uwidoczniła 93.75% zmian o charakterze raka śródnabłonkowego lub dysplazji w porównaniu do 18.75% klasycznej ureterorenoskopii. Całkowita wykrywalność raka śródnabłonkowego pęcherza moczowego podczas klasycznej i fotodynamicznej ureterorenoskopii u chorych poddanych biopsji pęcherza wyniosły 67.7% i 100%. Działanie nieporządane związane z fotouczulaczem obserwowano w 19.3% (Clavien I). Uzyskane wyniki potwierdzają wyższość fotodynamicznej nad standardową ureterorenoskopią w wykrywaniu płaskich zmian nabłonkowych w górnych drogach mocz ; owych. Równocześnie wykazano niską skuteczność diagnostyczną dla światła białego w rozpoznawaniu raka śródnabłonkowego górnych jak i współistniejącego dolnych dróg moczowych.
Chłosta, Piotr ; Gołąbek, Tomasz
17 mar 2023
30 paź 2017
9
0
http://dl.cm-uj.krakow.pl:8080/publication/4192
Nazwa wydania | Data |
---|---|
ZB-127024 | 17 mar 2023 |
Kata, Sławomir Grzegorz
Dobrowolska-Glazar, Barbara