Metadata language
Title:
Author:
Subject:
program rehabilitacji i edukacji kardiologicznej ; czynniki psychospołeczne ; czynniki demograficzne ; skuteczność ; choroba niedokrwienna serca
Abstract:
Wstęp: Udział w programie rehabilitacji i edukacji kardiologicznej zmniejsza szansę wystąpienia ponownego zawału serca o ok. 47%,a zgonu z powodu chorób sercowo-naczyniowych o ok. 36%, zaś umieralność ogólna może się zmniejszyć o ok. 26%. Cel: Ocena determinantów skuteczności Programu Rehabilitacji 1 Edukacji Kardiologicznej (PRiEK) u pacjentów po hospitalizacji powodu choroby niedokrwiennej serca. Metody: Badaną grupę stanowili pacjenci hospitalizowani z powodu zawału serca lub innej postaci ChNS. Badanie przeprowadzono w czasie realizacji programu Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego „EuroAction. Skuteczność PRiEK oceniono: 1) w zakresie każdego z czynników ryzyka oddzielnie, 2) przy pomocy Skali Skuteczności Programu (SSP) oraz 3) poprzez ocenę zmiany ryzyka po upływie 16 tygodni i 1 po roku od zakończenia PRiEK. Ryzyko ponownego zachorowania lub zgonu z powodu ChNS określono przy pomocy skal Framingham i PRECARD. W analizie statystycznej zastosowano metodę jedno- i wieloczynnikowej regresji liniowej i regresji logistycznej. Wyniki: Do badania zaproszono 167 mężczyzn w średnim wieku 55,6 lat (SD=9,88) i 142 kobiety w średnim wieku 58,4 lat (SD=8,88). W badaniu PRiEK wzięło udział 139 pacjentów (45%). Pacjenci palący papierosy ponad dwukrotnie rzadziej brali udział PRiEK (OR=0,42, CI=0,16-0,88) w porównaniu do niepalących. Po zakończeniu PRiEK stwierdzono różnic ; ę pomiędzy mężczyznami, a kobietami w zmianie ryzyka według skali Framingham (o 0,69 %), odwrotną zależność pomiędzy zmianą ryzyka w skali Framingham a wiekiem pacjentów (o 0,27% na każdy rok). Udział w zajęciach fizycznych, zwiększał skuteczność programu w ocenie SSP o 0,22 pkt. na każde zajęcia. W obserwacji odległej stwierdzono prostą zależność skuteczności programu po 1 roku z wynikiem oceny skuteczności bezpośrednio po zakończeniu PRiEK. Stwierdzono też mniejszą zmianę ryzyka wg. skali Framingham u mężczyzn w porównaniu z kobietami (o 0,39%) i prostą zależność pomiędzy depresją a zmianą ryzyka według PREKARD ( o O, 19% na każdy ptmkt w skali HADS). Wnioski: Palenie tytoniu wiązało się z ponad dwukrotnie mniejszą frekwencją w PRiEK. Po zakończeniu PRiEK stwierdzono, że udział w ćwiczeniach fizycznych był związany z wyraźnie większą skutecznością programu, a płeć męska i starszy wiek pacjenta były niekorzystnie związane ze zmianą ryzyka według skali Framingham. Stwierdzono istotny związek pomiędzy skutecznością PRiEK po jego zakończeniu a jego odległymi skutkami. Zarówno w obserwacji po zakończeniu PRiEK jak i w obserwacji odległej zmiana ryzyka była nieznacznie większa u kobiet niż u mężczyzn.
Place of publishing:
Level of degree:
Degree discipline:
epidemiologia ; choroby układu krążenia