Przewlekła białaczka limfocytowa jest monoklonalną proliferacyjną chorobą dojrzałych morfologicznie lecz niesprawnych czynnościowo limfocytów B i stanowi ok. 30 % wszystkich białaczek. Przeprowadzone badanie miało na celu określenie wpływu klinicznych i biologicznych czynników ryzyka na rodzaj uzyskanych odpowiedzi, na czas wolny od progresji choroby i czas całkowitego przeżycia chorych oraz ocenę rodzaju i nasilenia działań ubocznych związanych z zastosowanym schematem leczenia (FCR). Analizie poddano wyniki badań laboratoryjnych oraz dane kliniczne 100 chorych na PBL-B leczonych w Klinice Hematologii w latach 2008-2014. Wyniki wskazują na wysoką skuteczność leczenia zgodnego z protokołem FCR, które w 12 miesiącu po zakończeniu terapii skutkowało uzyskaniem całkowitej remisji u ponad połowy chorych (CR=56%). Niezależną wartość rokowniczą dla uzyskania całkowitej remisji w wieloczynnikowej analizie potwierdzono dla zmiennych tj. stanu mutacji IgVH oraz stopnia zaawansowania choroby. Obecność delecji 17p, stan mutacji IgVH oraz wysoki poziom MRD były czynnikami o niezależnej wartości rokowniczej dla czasu wolnego od progresji choroby. Na skrócenie całkowitego czasu przeżycia miały wpływ obecność delecji chromosomu 17p, brak mutacji IgVH, obecność segmentu genu V1-69 IgVH, ekspresja kinazy ZAP-70 ≥20% oraz poziom β2-mikroglobuliny ≥ 3,5 mg/l, a niezależną wartość rokowniczą wykaz ; ały obecność delecji 17p, brak mutacji IgVH, podwyższony poziom β2-mikroglobuliny oraz wczesny nawrót choroby. Przeprowadzona analiza wykazała, że zastosowane leczenie wg schematu FCR powodowało toksyczność hematologiczną, która dotyczyła układugranulocytarnego (3-4 stopień neutropenii wystąpił u 70 chorych).
16 mar 2023
19 cze 2015
6
0
http://dl.cm-uj.krakow.pl:8080/publication/3999
Nazwa wydania | Data |
---|---|
ZB-122888 | 16 mar 2023 |
Piotrowska, Magdalena
Ogórka, Tomasz