Metadata language
Title:
Wpływ jonów magnezu na układ glutaminianergiczny w zwierzęcych modelach depresji
Author:
Subject:
magnez ; NMDA ; AMPA ; BDNF ; depresja
Abstract:
Głównym celem pracy było określenie przeciwdepresyjnego potencjału magnezu w modelu chronicznego łagodnego stresu oraz w modelu bulbektomii (usunięcia opuszek węchowych). Badania przeprowadzono na samcach szczurów rasy Wistar (chroniczny łagodny stres) i samcach szczurów rasy Sprague-Dawley (bulbektomia). Przeciwdepresyjną aktywność jonów magnezu w modelu chronicznego łagodnego stresu badano za pomocą skuteczności w teście picia sacharozy, natomiast przeciwdepresyjną aktywność jonów magnezu w modelu bulbektomii określano w testach biernego unikania i wolnego pola. W badaniach biochemicznych, których celem było określenie wpływu poszczególnych procedur i jonów magnezu na elementy układu glutaminianergicznego wykorzystano odpowiednio: metodę western blotting do oznaczania ekspresji białek i metodę RT-PCR do oznaczania poziomu mRNA. W przeprowadzonych badaniach wykazano aktywność przeciwdepresyjną magnezu (wodoroasparaginianu magnezu) w modelu chronicznego łagodnego stresu (test picia sacharozy) i w modelu bulbektomii (test wolnego pola i test biernego unikania) u szczurów. Magnez w dawce 15mgMg/kg masy ciała odwracał wywołaną stresem redukcję picia sacharozy już w trzecim tygodniu stosowania) w modelu chronicznego łagodnego stresu. Natomiast, w modelu bulbektomii wykazano aktywność magnezu w dawkach 10, 15 i 20 mgMg/kg w teście wolnego pola oraz 15 i 20 mgMg/kg w teście biernego ; unikania. Do badań biochemicznych wybrano dawkę 15 mgMg/kg. Chroniczny łagodny stres zwiększał ekspresję BDNF, podjednostki GluA 1 receptora AMPA i podjednostki GluN1 receptora NMDA w ciele migdałowatym, a chronicznie stosowany magnez normalizował te zmiany. Ponadto, chroniczne stosowanie magnezu u zwierząt poddawanych chronicznemu łagodnemu stresowi zwiększało ekspresję białek PSD-95, GluN2B i GAD-67 w korze przedczołowej i BDNF w hipokampie w stosunku do zwierząt stresowanych otrzymujących sól fizjologiczną. Operacja usunięcia opuszek węchowych wywołała spadek ekspresji GAD-67 w-korze przedczołowej oraz wzrost PS845 w hipokampie. Poziom obydwu protein był normalizowany przez chroniczne stosowanie magnezu. Ponadto, chroniczne stosowanie magnezu u szczurów OB skutkowało wzmożonym ufosforylowaniem S-831 i S-845 podjednostki GluA 1 oraz zwiększonym poziomem ekspresji BDNF w korze przedczołowej. Zwiększoną ekspresje BDNF indukowaną przez magnez odnotowano także w ciele migdałowatym i hipokampie szczurów OB. W ciele migdałowatym wykazano także wzmożoną ekspresję podjednostki GluN2B. Usunięcie opuszek węchowych zwiększyło transkrypcję mRNA dla metalotionein 1, 2 i 3 w korze przedczolowej, a efekt dla MT-2 został znormalizowany przez chroniczne stosowanie magnezu. Wyniki badań prezentowanych w tej rozprawie dostarczają dalszych przed-klinicznych dowodów na przeciwdepresyjną aktywność ; magnezu w dwóch eksperymentalnych modelach depresji, co jest kolejnym ważnym argumentem potwierdzającym potencjalną aktywność jonów magnezu w klinicznej depresji. Ponadto badania biochemiczne wskazują na zaangażowanie szlaku transmisji NMDA/AMPA/BDNF w aktywność przeciwdepresyjną magnezu.
Place of publishing:
Level of degree:
Degree discipline:
Degree grantor:
Promoter:
Nowak, Gabriel ; Szewczyk, Bernadeta