Wprowadzenie: Zaburzenie afektywne dwubiegunowe (chad) należy do największych wyzwań terapeutycznych współczesnej medycyny. Pomyślne rezultaty terapii są w znacznej mierze uzależnione od proaktywnego i świadomego uczestnictwa osoby chorej w leczeniu. Badania nad interwencjami psychospołecznymi wyraźnie wskazują na ich istotną rolę w kompleksowym leczeniu chad. Pośród nich szczególne miejsce zajmuje psychoedukacja. Mechanizm skutecznego działania psychoedukacji nadal nie jest do końca poznany. Liczba rodzimych badań i publikacji podejmujących temat psychoedukacji i jej roli w chad jest znikoma.Metoda: 51 pacjentów z rozpoznaniem chad włączono do badania, a 24 do ostatecznej analizy statystycznej. Uczestnicy wzięli udział w 8 spotkaniach grupowej psychoedukacji. Poddano ich trzykrotnej (przed, po i w 18 miesięcy po interwencji) ocenie za pomocą kwestionariuszy badających wybrane aspekty poznawczej reprezentacji choroby w celu zarejestrowania zmian po zastosowaniu psychoedukacji.Wyniki: Wykazano istotny statystycznie wzrost w zakresie akceptacji choroby, własnej skuteczności, nadziei na sukces, współpracy w terapii oraz poprawę przekonań na temat chad. Opisana zmiana wystąpiła zaraz po zakończeniu interwencji i nie utrzymała się w czasie okresu obserwacyjnego.Wnioski: Psychoedukacja stanowi podstawową pozafarmakologiczną interwencję w kompleksowym leczeniu chad. Może wywierać korz ; ystny wpływ na ważne z punktu widzenia efektów leczenia chad zmienne poznawcze. Wpływ ten może zanikać w czasie, stąd oddziaływania powinny być powtarzane lub czas trwania interwencji wydłużony. Badanie wyznacza możliwe dalsze kierunki badań nad psychoedukacją w chad.
Mar 15, 2023
Nov 25, 2014
6
0
http://dl.cm-uj.krakow.pl:8080/publication/3919
Edition name | Date |
---|---|
ZB-121434 | Mar 15, 2023 |
Mączka, Grzegorz
Grabski, Bartosz
Biegańska-Banaś, Joanna