Obiekt

Tytuł: Chory z rozrusznikiem serca pod opieką ambulatoryjną rejonowej poradni kardiologicznej

Abstrakt:

Wzrastająca liczba procedur implantacji kardiostymulatorów pociąga za sobą konieczność otwierania nowych ośrodków elektrofizjologicznych. Niniejsza praca ma odpowiedzieć na pytanie czy nowopowstały ośrodek elektrofizjologiczny zapewnia taki sam stopień bezpieczeństwa w zakresie powikłań wczesnych i odległych podczas implantacji kardiostymulatora jak ośrodek referencyjny. Jak również czy opieka ambulatoryjna nad pacjentem z implantowanym kardiostymulatorem jest na takim samym poziomie merytorycznym jak w ośrodku referencyjnym.MATERIAŁ I METODYKABadanie ma charakter retrospektywnej, nierandomizowanej analizy pacjentów poddanych implantacji stałego układu stymulującego jedno lub dwujamowego w Oddziale Kardiologii Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego (WSS) im. Ludwika Rydygiera w Krakowie w2porównaniu do pacjentów poddanych w tym samym czasie implantacji stałego układu stymulującego jedno lub dwujamowego w ośrodku referencyjnym III stopnia, Oddziału Klinicznego Elektrokardiologii Szpitala Jana Pawła II w Krakowie (JPII). Dodatkowo analizie poddano kontrolę ambulatoryjną tych samych pacjentów w przedziale czasowym od minimum 1,5 do maksimum 6 lat. Pacjentów podzielono na dwie grupy: Pierwszą grupę stanowili pacjenci z implantowanym kardiostymulatorem jednojamowym VVI. Drugą grupę stanowili pacjenci z implantowanym kardiostymulatorem dwujamowym DDD. Następnie każdą z grup poddano ; odrębnej analizie w dwóch okresach: Hospitalizacja (223Pacjentów, K=119, M=104., w przedziale wiekowym poniżej 40roku życia 1 osoba 0.4%, 41-60 lat 8 pacjentów, 3,6%, 61-80 lat 150 pacjentów , 67,3%, 81-90 lat 59 pacjentów, 26,5%, powyżej 90 lat 5 pacjentów , 2,2%, z kardiostymulatorem VVIR oraz 52, pacjentów z kardiostymulatorem DDDR( K = 21 M= 31, w przedziale wiekowym poniżej 40 roku życia 0 pacjentów, w przedziale 41-60 lat 5 pacjentów, 9,6%, w przedziale 61-80 lat 42 pacjentów, 80,8% , w przedziale 81-90 lat 5 pacjentów , 9,6%, powyżej 90 lat – 0 w Szpitalu im L Rydygiera, oraz 60 pacjentów dobranych losowo ze stymulatorem VVIR(K= 25 M= 35, w przedziałach wiekowych , poniżej 40 roku życia 1 pacjent , 3,3%, w przedziale wiekowym 41-60 lat 15 pacjentów , 25%, w przedziale wiekowym 61-80 lat 37 pacjentów , 61,7%, w przedziale 81-90 lat 5 pacjentów, 8,3%, powyżej 90 lat 1 pacjent , 1,7%) i 20, z DDDR w ośrodku referencyjnym(K=10, M=10, w przedziale wiekowym ; poniżej 40 lat 1 pacjent , 5%, w przedziale 41-60 lat 6 pacjentów ,30%, w przedziale 61-80 lat 13 pacjentów , 65%, w przedziale 81-90 lat i powyżej 90 lat – 0 pacjentów) . Kontrola ambulatoryjna (60 pacjentów z kardiostymulatorem VVIR i 20 z kardiostymulatorem DDDR w Szpitalu im L Rydygiera, oraz 60, pacjentów z kardiostymulatorem VVIR i 20, z kardiostymulatorem DDDR w Szpitalu Jana Pawła II).Dane pozyskano na podstawie ; analizy:1. Kart kwalifikacyjnych do zabiegów2. Protokołów operacyjnych z książki zabiegów operacyjnych ; Zapisów EKG w trakcie hospitalizacji i w obserwacji odległej4. Opisów RTG wykonanych w trakcie hospitalizacji5. Kart informacyjnych pacjentów6. Archiwalnych historii chorób7. Ambulatoryjnych historii chorób pacjenta z okresu kontroli pacjenta z kardiostymulatoremU pacjentów włączonych do odpowiedniej grupy, analizowano następujące dane: płeć, wiek, czas hospitalizacji, rodzaj kardiostymulatora, rodzaj elektrody, miejsce stymulacji, wskazania do stałej stymulacji, choroby współistniejące, powikłania okołozabiegowe, powikłania wczesne, powikłania późne, technikę implantacji elektrody, rodzaj umocowania elektrody.Szczegółowo poddano analizie kontrolę (chorego, zapisu EKG, parametrów elektrycznych stymulacji) po 24 godzinach od implantacji kardiostymulatora. W okresie Follow-up analizowano parametry kontroli stymulatora takie jak: próg stymulacji elektrody przedsionkowej lub komorowej, wyczuwanie w kanale przedsionkowym lub komorowym, impedancję elektrody przedsionkowej lub komorowej, % stymulacji przedsionka lub komory, żywotność baterii w miesiącach, stopień przestrzegania harmonogramu wizyt kontrolnych. Cechy ilościowe takie jak: wiek, czas hospitalizacji i parametry z kontroli pacjentów opisane zostały przez średnią arytmetyczną ( ), odchylenie standardowe (s), medianę (Me), ; wartość najmniejszą (Min) i wartość największą (Maks). Weryfikację różnic między szpitalami, czy chorymi bez powikłań i z powikłaniami analizowanych cech ilościowych przeprowadzono testem t-Studenta lub testem Manna - Whitneya, a dla cech jakościowych przeprowadzono testem chi-kwadrat lub dokładnym testem Fishera. Ocenę wpływu wieku na czas hospitalizacji dokonano współczynnikiem Spearmana (rs). Przeprowadzono wielowymiarową analizę określenia czynników ryzyka powikłań do 3 miesięcy po zabiegu. Do tego celu zastosowano regresję logistyczną z krokową eliminacją cech. Powikłania przyjęto jako zmienną zależną Y typu dychotomicznego. Obliczenia przeprowadzono w pakiecie statystycznym STATISTICA. Baza danych została założona w4Microsoft Office Excel. Weryfikację hipotez statystycznychWYNIKIPacjenci poddawani implantacji kardiostymulatora jedno czy dwujamowego w ośrodku rejonowym byli hospitalizowani dłużej niż w ośrodku referencyjnym(średnio 6 dni dla stymulatora VVI w ośrodku rejonowym vs 4 dla ośrodka referencyjnego średnio 4 dni; p<0,001). Technika nakłucia żyły podobojczykowej w celu implantacji elektrody endokawitarnej była częściej stosowana w ośrodku rejonowym (61,9% vs 46,7%, p=0,034). Ponadto w ośrodku rejonowym zastosowano w 100% elektrody o mocowaniu pasywnym. Jednoznacznie wykazano iż w ośrodku o mniejszym stopniu doświadczenia ilość powikłań przy implantacji kardiostym ; ulatorów jednojamowych i dwujamowych zarówno we wczesnym okresie jak i odległym (powyżej 3 mc) nie różniła się statystycznie w porównaniu do ośrodka referencyjnego Udowodniono , iż technika implantacji elektrody ma istotny statystycznie wpływ na ilość powikłań (OR=0,11, przedział ufności 0,02-0,91, współczynnik regresji = -2,16, p<0,04). Nakłucie żyły podobojczykowej wiązało się z istotnie większym statystycznie występowaniem odmy opłucnowej jako powikłania implantacji (p<0,019). Natomiast zarówno typ kardiostymulatora, elektrody czy rodzaj wskazania do implantacji nie miały statystycznie istotnego związku z powikłaniami. Ponadto wykazano, iż najbardziej narażeni na wymienione powyżej powikłania są pacjenci z chorobą niedokrwienną sera i przebytym zawałem mięśnia sercowego (OR=3,73, przedział ufności 1,13-12,3, współczynnik regresji = 1,32, p<0,03). W okresie Folow-up stwierdzono istotnie wyższy próg stymulacji po 24 h od implantacji VVI w szpitalu Rydygiera (p=0,004).W obydwu ośrodkach nie były przeprowadzone wszystkie wizyty kontrolne przewidziane harmonogramem. Na planowanych 15 możliwych, przeprowadzono średnio tylko 9 kontroli. Wszystkie kontrole przeprowadzane w rejonowej poradni były wykonywane przez lekarza przy użyciu stosownych programatorów. Większość ; wizyty kontrolnych w ośrodku referencyjnym przeprowadzona była przez technika przy użyciu zestawu „IMPULS-BIS”. W s ; zpitalu JPII stwierdzono istotnie większe różnice (R) sensingu u pacjenta ze stymulatorem VVI, między wartością najwyższą i najniższą niż w szpitalu Rydygiera (p=0,048). Średnia z różnic sensingu w JPII wynosi 4,6 (Me=3,8), natomiast w Rydygierze - 3,3 (Me=1,9). Nie stwierdzono statystycznie istotnych "wahnięć wyczuwania, progu stymulacji, impedancji" zarówno w kanale przedsionkowym jak i komorowym u danego pacjenta, zarówno wśród pacjentów kontrolowanych w ramach rejonowej poradni kardiologicznej, jak i referencyjnej . Koszty implantacji kardiostymulatora były bezpośrednio związane z czasem hospitalizacji (który był dłuższy w ośrodku rejonowym) oraz ilością powikłań.WNIOSKI1. Wykonywane zabiegi implantacji kardiostymulatorów jednojamowych jak i dwujamowych w nowopowstałym ośrodku elektrokardiologii do jakich należy szpital Rydygiera, obarczone były porównywalną liczbą powikłań elektroterapii jak w ośrodku referencyjnym.2. Dobór pacjentów w obydwu ośrodkach pod względem kwalifikacji do odpowiedniego trybu stymulacji w większości przypadków został spełniony i był podobny.3. Opieka ambulatoryjna nad pacjentem z implantowanym kardiostymulatorem w ramach rejonowej poradni kardiologicznej nie odbiegała pod względem merytorycznym od analogicznej w ośrodku referencyjnym. W poradni rejonowej wszystkie kontrole wykonywane były przez przeszkolonych lekarzy przy użyciu odpowiednich progra ; matorów.4. Implantacje w nowopowstałych ośrodkach, w których lekarze nie mają jeszcze pełnego doświadczenia w elektroterapii oraz wykonują niewielką ilość procedur rocznie, powinny być wykonywane przez doświadczonych „nauczycieli” oddelegowanych z ośrodków referencyjnych lub pod ich bezpośrednim nadzorem.5. Ambulatoryjna kontrola pacjenta z implantowanym kardiostymulatorem może być wykonywana przez doświadczonego6technika, przy dostępności elektrokardiologa.6. Dokumentacja ambulatoryjna z wizyt kontrolnych pacjenta z kardiostymulatorem, powinna być prowadzona starannie z każdorazowym odnotowaniem rytmu własnego pacjenta, zależności od stymulacji, żywotności baterii, impedancji elektrod, procentu stymulacji i wartości podstawowych parametrów stymulacji (progu, sensingu, impedancji). Pozwoli to na śledzenie trendów stabilności pracy układu stymulującego, oraz optymalizację parametrów stymulacji.7. Koszty implantacji kardiostymulatora bezpośrednio związane są z czasokresem hospitalizacji, który jest pochodną ewentualnych powikłań okołozabiegowych i wczesnych.

Miejsce wydania:

Kraków

Stopień studiów:

2 - studia doktoranckie

Dyscyplina:

choroby układu krążenia

Instytucja nadająca tytuł:

Wydział Lekarski

Promotor:

Lelakowski, Jacek

Data wydania:

2013

Identyfikator:

oai:dl.cm-uj.krakow.pl:3654

Sygnatura:

ZB-119635

Język:

pol

Prawa dostępu:

nieograniczony

Kolekcje, do których przypisany jest obiekt:

Data ostatniej modyfikacji:

26 cze 2023

Data dodania obiektu:

17 sty 2014

Liczba wyświetleń treści obiektu:

1 637

Liczba wyświetleń treści obiektu w formacie PDF

114

Wszystkie dostępne wersje tego obiektu:

http://dl.cm-uj.krakow.pl:8080/publication/3654

Wyświetl opis w formacie RDF:

RDF

Wyświetl opis w formacie OAI-PMH:

OAI-PMH

Nazwa wydania Data
ZB-119635 26 cze 2023
×

Cytowanie

Styl cytowania:

Ta strona wykorzystuje pliki 'cookies'. Więcej informacji