Ostre zespoły wieńcowe bez przetrwałego uniesienia odcinka ST są jedną z głównych przyczyn hospitalizacji pacjentów z chorobą niedokrwienną serca. Wiążą się z niekorzystnym rokowaniem krótkoterminowym i odległym. Korzyść z zastosowania inhibitorów GPIIb/IIIa została wykazana zarówno w grupie pacjentów z NSTEACS leczonych zachowawczo, jak i poddawanych PCI. Alternatywą dla stosowanej rutynowo kombinacji inhibitora GPIIb/IIIa i heparyny niefrakcjonowanej jest zastosowanie bezpośrednich inhibitorów trombiny (biwalurydyna). Badanie miało na celu ocenę skuteczności rożnych strategii terapeutycznych stosowanych w NSTEMI. Włączono 100 chorych z zawałem mięśnia sercowego bez uniesienia odcinka ST których losowo podzielono na dwie grupy; chorzy leczeni biwalirudyna vs integrelina z UHF.W enzymatycznej ocenie obszaru uszkodzenia mięśnia sercowego w grupie pacjentów leczonych inhibitorem receptora płytkowego GP IIb/IIIa w połączeniu z UHF wykazano istotne mniejszy obszar uszkodzenia miokardium w porównaniu z grupą chorych leczonych biwalirudyną. Przepływ oceniany według skali TIMI przez dozawałową tętnice wieńcową przed i po angioplastyce wieńcowej oraz powikłania krwotoczne nie różniły się w obu porównywanych grupach. Nie stwierdzono istotnych różnic w obserwacji szpitalnej, 1 i 6-miesięcznej w występowaniu incydentów sercowo-naczyniowych i powikłań krwotocznych. Stosowanie biwalirudyny ; jest uzasadnione u chorych z podwyższonym ryzykiem powikłań krwotocznych, natomiast u pozostałych chorych referowane winno być leczenie blokerem GP IIb/IIa z niefrakcjonowana heparyną.
Mar 17, 2023
Jul 19, 2013
20
0
http://dl.cm-uj.krakow.pl:8080/publication/3614
Edition name | Date |
---|---|
ZB-118303 | Mar 17, 2023 |
Chyrchel, Bernadeta
Zorkun, Cafer Sadik