Object

This publication is protected and can be accessed only from certain IPs.
This publication is protected and can be accessed only from certain IPs.

Title: Następstwa kliniczne nefrektomii wykonanej ze wskazań medycznych

Abstract:

Wstęp. Znając zależność między spadkiem liczby nefronów i wywołanym nim postępującym uszkodzeniem nerki na modelu eksperymentalnym, każdą nefrektomię wykonywaną z przyczyn medycznych możemy traktować jako czynnik ryzyka rozwoju przewlekłej choroby nerek (PChN). Dane epidemiologiczne w Europie i na świecie wykazują, że PChN stanowi poważny problem społeczny i obok chorób sercowo-naczyniowych, cukrzycy, otyłości i nadciśnienia tętniczego zaliczana jest do chorób cywilizacyjnych. W większości krajów w badaniach nefrologicznych rejestrowano ogółem częstość występowania schyłkowej niewydolności nerek, dopiero w badaniach przeprowadzonych w ostatnich latach zestawiono dane dotyczące poszczególnych stadiów PChN, opierając się na występowaniu albuminurii lub nieprawidłowej wartości współczynnika filtracji kłębuszkowej (GFR).W dostępnym piśmiennictwie brak jest badań obejmujących duże grupy pacjentów, które oceniałyby wpływ nefrektomii na funkcjonowanie pozostałej nerki oraz rozwój ewentualnych powikłań sercowo-naczyniowych. Dokładniejszych danych oceniających następstwa usunięcia nerki dostarczają badania przeprowadzane na zwierzętach. Ostatnio publikowane doniesienia dotyczące badań na dużej grupie dawców nerek, rozpatrują ten problem głównie pod kątem ich narażenia na rozwój schyłkowej niewydolności nerek, nie dostarczają niestety informacji dotyczących ryzyka rozwoju PChN na wszystk ; ich jej etapach u chorych poddanych nefrektomii, a także oceny ryzyka rozwoju chorób układu krążenia u osób ze zmniejszoną liczbą czynnych nefronów. Wykrycie we wczesnej fazie PChN i jej właściwie leczenie i prowadzenie chorego z nieznacznego stopnia niewydolnością nerek powoduje wolniejszą progresję choroby i może uchronić część pacjentów przed rozwojem schyłkowej niewydolności nerek. Świadomość istniejącego zagrożenia w przypadku rozpoznania PChN skłania nas do postępowania w myśl maksymy lepiej zapobiegać niż leczyć, co jest nie tylko lepsze dla chorego, ale również z punktu widzenia ekonomicznego.Cel pracy.Celem pracy jest retrospektywna analiza następstw klinicznych nefrektomii z uwzględnieniem: przyczyn usunięcia nerki, oceny stanu morfologicznego i czynnościowego jedynej nerki w oparciu o badanie USG, stężenie kreatyniny w surowicy, oznaczenie filtracji kłębuszkowej (eGFR) metodą MDRD i metodą Cockcrofta-Gaulta, obecności białkomoczu. ; Oceniano także wystąpienie nadciśnienia tętniczego u chorych po nefrektomii, powikłań w okresie pooperacyjnym oraz powikłań sercowo-naczyniowych.Materiał i metoda.Badaniem objęto 182 chorych poddanych nefrektomii z różnych przyczyn w okresie od 1979 roku do 2008 roku. Badaną grupę stanowili chorzy będący w opiece Poradni Nefrologicznej Szpitala Uniwersyteckiego i Poradni Nefrologicznej Małopolskiego Zespołu Przychodni Specjalistycznych BA ; TOREGO 3 w Krakowie, oraz Poradni Urologicznej Wojewódzkiego Szpitala Podkarpackiego w Krośnie. Przyczyny przeprowadzenia nefrektomii w badanej grupie nie były jednolite, wyróżniono wśród nich: raka nerki, wodonercze, roponercze, kamicę nerkową, torbiel nerki, guz miedniczki nerkowej i afunkcję nerki. Średni czas obserwacji chorych wynosił 5,9 roku, minimalny czas od zabiegu to 1 rok, natomiast maksymalny czas od zabiegu sięgał 30 lat. U wszystkich chorych dokonano oceny stanu morfologicznego i czynnościowego nerek przed zabiegiem operacyjnym, do miesiąca po nefrektomii oraz w kontroli odległej posługując się badaniem ultrasonograficznym i testami czynnościowymi takimi jak: stężenie kreatyniny, mocznika, sodu i potasu w surowicy, współczynnik filtracji kłębuszkowej, który wyliczono w oparciu o wzór Cockcrofta-Gaulta oraz skrócony wzór MDRD. Oceniano również zmiany w badaniu ogólnym moczu, ze szczególnym uwzględnieniem obecności białkomoczu oraz kontrolowano wartości ciśnienia tętniczego krwi przed zabiegiem operacyjnym i po nefrektomii w aspekcie ewentualnego wystąpienia nadciśnienia tętniczego. Analizowano także częstość i rodzaj powikłań, które wystąpiły w okresie pooperacyjnym oraz w czasie odległym u poszczególnych chorych objętych badaniem. Zebrany materiał został umieszczony w bazie danych przygotowanych w programie Excel 2003. Analizę statystyczną wyżej wymienionych para ; metrów przeprowadzono za pomocą programów SPSS 17.0 PL oraz Statistica 7.0 PL.Wyniki.Analizie poddano średnie wartości wielkości nerek w ocenie ultrasonograficznej: długość i szerokość, w aspekcie zmiany wielkości po zabiegu usunięcia nerki i stwierdzono, że średnia długość i szerokość jedynej nerki po zabiegu nefrektomii w obserwacji odległej ulega zwiększeniu, odpowiednio o 20,54 mm, co stanowi 20,2% wymiaru wyjściowego przed zabiegiem operacyjnym i o 6,88 mm, co stanowi 13,5% i jest to znamienne statystycznie dla p=0,000. Stwierdzono także, że średnia wartość stężenia kreatyniny w surowicy krwi wzrasta zarówno w obserwacji wczesnej jak i odległej odpowiednio o 25,39 μmol/l, i o 4,32 μmol/l, jest to znamienne statystycznie przy p<0,0001. Stwierdzono jednocześnie istnienie zależności pomiędzy stężeniem kreatyniny w kontroli odległej a wiekiem przy p=0,01. Rozpatrywano także, czy wielkość nerki w kontroli odległej po zabiegu koreluje z wartością eGFR w kontroli odległej po nefrektomii (Cockcrofta-Gaulta). Wykazano istnienia korelacji pomiędzy eGFR a długością i szerokością nerki w kontroli odległej oraz wiekiem, istotność p<0,05. Na podstawie wyliczeń stwierdzono, że średnia wartość eGFR liczona ze wzoru MDRD jest niższa po usunięciu nerki zarówno w kontroli wczesnej jak i odległej odpowiednio o 2,58 ml/min/1,73, oraz o 6,81 ml/min/1,73. Różnice są znamienne statystycznie przy ; p=0,006. Stwierdzono na podstawie przeprowadzonych obliczeń, że średnie ciśnienie skurczowe i rozkurczowe po nefrektomii w kontroli odległej wzrasta odpowiednio o 3,46 mmHg oraz o 2,6 mmHg, a różnice te są statystycznie znamienne przy p<0,002. Ponadto wykazano, że obecność białka w moczu po nefrektomii koreluje z wyższymi wartościami ciśnienia tętniczego u tych chorych, w porównaniu z wartościami ciśnienia u pacjentów po nefrektomii bez białkomoczu. Różnice te były znamienne statystycznie (p=0,02). ; Wnioski. Na podstawie przeprowadzonych badań można sformułować następujące wnioski:1. U chorych po przebytym zabiegu nefrektomii występuje kompensacyjny przerost pozostałej nerki osiągając w zakresie długości wzrost o 20,54 mm (20,2% wymiaru wyjściowego przed zabiegiem operacyjnym) i szerokości o 6,88 mm (13,5%). Wzrost istotny statystycznie (p=0,000).2. Średnia wartość stężenia kreatyniny w surowicy krwi wzrasta zarówno w obserwacji wczesnej jak i odległej odpowiednio o 25,39 μmol/l (o 23,3% wartości wyjściowej) i o 4,32 μmol/l (4,0% wartości wyjściowej sprzed zabiegu). Wzrostistotny statystycznie (p<0,0001).3. Średnie stężenie kreatyniny w kontroli odległej koreluje istotnie dodatnio z wiekiem (p=0,01).4. Średnia wartość eGFR liczona ze wzoru MDRD jest niższa po usunięciu nerki zarówno w kontroli wczesnej jak i odległej odpowiednio o 2,58 ml/min/1,73, co stanowi 4,2% wartości wyj ; ściowej oraz o 6,81 ml/min/1,73, co stanowi 11% wartości wyjściowej. Różnice są znamienne statystycznie przy p=0,006.5. Średnie wartości ciśnienia skurczowego i rozkurczowego po nefrektomii w kontroli odległej były wyższe odpowiednio o 3,46 mmHg, co stanowi 2,6% wartości wyjściowej oraz o 2,6 mmHg, co stanowi 3,3% wartości przed nefrektomią. Różnice te są istotne statystycznie (p<0,002).6. Obecność białka w moczu u chorych po nefrektomii koreluje dodatnio z wyższymi wartościami ciśnienia tętniczego: skurczowego i rozkurczowego u tych chorych. Wartości ciśnienia u chorych po nefrektomii z białkomoczem w porównaniu z chorymi bez białkomoczu są wyższe. Ciśnienie skurczowe wzrasta o 4,8 mmHg (3,6%) a rozkurczowe o 3,65 mmHg (4,5%). Różnice te są znamienne statystycznie (p=0,02).7. Wartości eGFR po nefrektomii w kontroli odległej korelują z wymiarami nerek oraz z wiekiem (p<0,05).

Place of publishing:

Kraków

Level of degree:

2 - studia doktoranckie

Degree discipline:

choroby układu krążenia

Degree grantor:

Wydział Lekarski

Promoter:

Sułowicz, Władysław

Date issued:

2012

Identifier:

oai:dl.cm-uj.krakow.pl:3505

Call number:

ZB-117990

Language:

pol

Access rights:

tylko w bibliotece

Object collections:

Last modified:

Mar 13, 2023

In our library since:

May 2, 2013

Number of object content hits:

6

Number of object content views in PDF format

0

All available object's versions:

http://dl.cm-uj.krakow.pl:8080/publication/3505

Show description in RDF format:

RDF

Show description in OAI-PMH format:

OAI-PMH

Edition name Date
ZB-117990 Mar 13, 2023
×

Citation

Citation style:

This page uses 'cookies'. More information