Metadata language
Title:
Author:
Subject:
terapia resynchronizująca ; niewydolność serca
Abstract:
Celem badania była ocena odpowiedzi na CRT w zależności od lokalizacji elektrod komorowych, określenie przydatności metod obrazowych w przewidywaniu odpowiedzi na CRT oraz wpływu parametrów stymulatora na modyfikację odpowiedzi na CRT. Do badania włączono 50 pacjentów po wszczepieniu stymulatora resynchronizującego. Separacja pozioma była większa w grupie zgonów (9,0 ± 1.8 cm vs 8,0 ±3,2 cm, p=0,0222). Stwierdzono istotną korelację między segmentem elektrody LV w projekcji AP a zmianą LVESV (r = 0,75, p = 0,030). Istotne były także korelacje między segmentem elektrody prawokomorowej w projekcji AP a zwężeniem QRS (r = -0,46, p = 0,022) oraz między segmentem RV w projekcji AP i LVESV (r = -0,74, p = 0,037). W projekcji bocznej segment elektrody RV korelował ze zmianą szerokości QRS (r = -0,51, p = 0,010). Stwierdzono również korelację pomiędzy zwężeniem QRS a separacją bezwzględną (r = -0,42, p = 0,036) oraz separacją poziomą (r = -0,41, p = 0,044). Wzrost EF LV był większy przy lokalizacji elektrody prawokomorowej w rzędzie 2 w porównaniu do rzędów 3 i 4 (45,12 ± 28,5% vs 18,1 ± 31,6%, p = 0,0406), natomiast QRS ulegał większemu zwężeniu dla rzędów 3 i 4 w porównaniu z rzędem 2 (-19,3 ± 13,7 ms vs -6,8 ± 10,0 ms, p = 0.0122). Wyższa była wartość średniego segmentu lokalizacji elektrody lewokomorowej w projekcji AP u osób ze zmniejszeniem NT-proBNP (13,4 ± 2,4 vs 8,3 ± 2,3, p=0, ; 036). Dystans 6-MWT był większy w grupie o wydłużonym AV-delay (22,2 ± 15,4 % vs -10,1 ±29%, p = 0,0045).Wnioski: radiologiczne metody lokalizacji elektrod są przydatne w przewidywaniu odpowiedzi na CRT, jednak wyniki są niejednoznaczne.