Obiekt

Ta publikacja jest chroniona prawem autorskim. Dostęp do jej cyfrowej wersji jest możliwy z określonej puli adresów ip.
Ta publikacja jest chroniona prawem autorskim. Dostęp do jej cyfrowej wersji jest możliwy z określonej puli adresów ip.

Tytuł: Ocena strategii leczenia pacjentów z zawałem mięśnia serca w szpitalu powiatowym w okresie przed i po wprowadzeniu 24-godzinnego dyżuru hemodynamicznego

Abstrakt:

Wstęp: Stosowanie leczenia inwazyjnego u pacjentów z zawałem mięśnia sercapoprawia wyniki leczenia w porównaniu do leczenia zachowawczego. Wybórstrategii leczenia inwazyjnego zdeterminowany jest przez dostępność ośrodkakardiologii inwazyjnej prowadzącego całodobowy dyżur hemodynamiczny.Do 8. sierpnia 2005 roku w Specjalistycznym Szpitalu im. Edwarda Szczeklika niestosowano leczenia inwazyjnego u pacjentów z ostrymi zespołami wieńcowymi.Cel: Celem pracy było porównanie charakterystyki pacjentów z zawałem STEMIoraz NSTEMI hospitalizowanych w szpitalu w Tarnowie oraz ocena osiąganychwyników stosowanych strategii terapeutycznych (leczenia zachowawczego, leczeniareperfuzyjnego – terapii litycznej, terapii farmakomechanicznej, pierwotnej PCI).Metody: Analizą objęto łącznie 451 pacjentów z ostrym zespołem wieńcowym(OZW). Obserwacja obejmowała 12–miesięczny okres I (19.04.2004 – 19.04.2005),przed wprowadzeniem dyżuru hemodynamicznego i 15–miesięczny okres II(8.08.2005 – 19.10.2006), po wprowadzeniu całodobowego dyżuruhemodynamicznego. Chorzy włączeni do rejestru zostali podzieleni na 4 grupy:grupa STEMI I (n = 115), grupa NSTEMI I (n = 113), grupa STEMI II (n = 111),grupa NSTEMI II (n = 112). Pacjenci z grupy STEMI I byli leczeni zachowawczo(n = 59), farmakomechanicznie (n = 32), a u części chorych zastosowano terapięlityczną - streptokinaza (n = 24), natomiast w okresie II u wszystkic ; h pacjentówwykonano zabieg pierwotnej PCI w 1. dobie hospitalizacji. U pacjentów z grupy ; NSTEMI I wykonano koronarografię w trakcie hospitalizacji, a w okresie II bylileczeni zgodnie ze schematem wczesnej strategii inwazyjnej (koronarografia byławykonywana w okresie pierwszych 48 godzin hospitalizacji). Grupy zostałypoddane rocznej obserwacji, w czasie której oceniano częstość występowaniazgonów z przyczyn sercowo–naczyniowych, ponownych zawałów mięśnia sercaniezakończonych zgonem i ponownych pilnych zabiegów rewaskularyzacyjnychPCI/CABG.Wyniki: U pacjentów z grupy STEMI I zastosowano terapię reperfuzyjną w 48,7%(leczenie farmakomechaniczne 27,8%, terapia lityczna 20,9%). U wszystkichpacjentów z grupy STEMI II wykonano zabieg pierwotnej PCI w pierwszej dobiehospitalizacji. Śmiertelność wewnątrzszpitalna w grupie pacjentów STEMI Ileczonych zachowawczo wynosiła 23,7%. Pacjenci, u których zastosowano leczeniefarmakomechaniczne, mieli lepsze rokowanie – śmiertelność wewnątrzszpitalnawynosiła 9,4%, a w grupie STEMI II, leczonych pierwotną PCI - 5,4%. Korzyśćz zastosowania leczenia inwazyjnego utrzymywała się w obserwacji 12-miesięcznej.Zabiegi PCI w grupach NSTEMI I i II wykonano w trakcie hospitalizacjiodpowiednio u 38,0% i 89,3% chorych. Pacjenci z zawałem NSTEMI klasyfikowanido grupy wysokiego ryzyka według skali TIMI Risk Score (powyżej 4 punktów)mieli gorsze rokowanie w porów ; naniu do grupy małego i pośredniego ryzyka(śmiertelność wewnątrzszpitalna i roczna w okresie I wyniosła odpowiednio 3,6%vs 0,0%; p=0,15 oraz 10,9% vs 3,5%; p=0,13, a w okresie II 3,8% vs 0,0%; p=0,13oraz 9,4% vs 1,7%; p = 0,07). Rokowanie w grupie pacjentów wysokiego ryzyka zzawałem NSTEMI było podobne do grupy pacjentów z zawałem STEMI – rocznaśmiertelność wynosiła odpowiednio 9,0% i 9,4%. Zastosowanie leczeniainwazyjnego skracało czas hospitalizacji pacjentów z zawałem STEMI i NSTEMI.Ustalono niezależne czynniki względnego ryzyka zgonu w ciągu roku – w grupiepacjentów z zawałem STEMI był to starszy wiek (powyżej 75 roku życia)i miażdżyca tętnic obwodowych, w grupie pacjentów z zawałem NSTEMI była topłeć żeńska i uprzedni wywiad niewydolności serca.Wnioski: Wprowadzenie dyżuru hemodynamicznego zwiększyło częstośćstosowania diagnostyki i terapii inwazyjnej dla pacjentów z OZW, a także pozwoliłona skrócenie czasu hospitalizacji i poprawiło rokowanie chorych z zawałem STEMI,bez wpływu na śmiertelność pacjentów z zawałem NSTEMI. U pacjentów zzawałem NSTEMI zaklasyfikowanych do grupy wysokiego ryzyka według skaliTIMI Risk Score stwierdzono podobną roczną śmiertelność w porównaniu dopacjentów z zawałem STEMI.

Miejsce wydania:

Kraków

Stopień studiów:

2 - studia doktoranckie

Dyscyplina:

choroby układu krążenia

Instytucja nadająca tytuł:

Wydział Lekarski

Promotor:

Dudek, Dariusz

Data wydania:

2011

Identyfikator:

oai:dl.cm-uj.krakow.pl:3455

Sygnatura:

ZB-116989

Język:

pol

Prawa dostępu:

tylko w bibliotece

Kolekcje, do których przypisany jest obiekt:

Data ostatniej modyfikacji:

17 mar 2023

Data dodania obiektu:

7 mar 2013

Liczba wyświetleń treści obiektu:

3

Liczba wyświetleń treści obiektu w formacie PDF

0

Wszystkie dostępne wersje tego obiektu:

http://dl.cm-uj.krakow.pl:8080/publication/3455

Wyświetl opis w formacie RDF:

RDF

Wyświetl opis w formacie OAI-PMH:

OAI-PMH

Nazwa wydania Data
ZB-116989 17 mar 2023

Obiekty

Podobne
×

Cytowanie

Styl cytowania:

Ta strona wykorzystuje pliki 'cookies'. Więcej informacji