Obiekt
Tytuł: Markery stresu oksydacyjnego u chorych z przewlekłymi powikłaniami cukrzycy
Abstrakt:
Wstęp: Cukrzyca jest szeroko rozpowszechnioną chorobą, rzutującą na zdrowotność współczesnych społeczeństw. Jakość oraz długość życia pacjentów z cukrzycą zależy od występowania powikłań. Wiele danych wskazuje, że jednym z istotnych czynników sprzyjających powstawaniu i progresji przewlekłych powikłań cukrzycy jest stres oksydacyjny, którego przyczyną jest zarówno nasilone wytwarzanie reaktywnych form tlenu jak i upośledzenie mechanizmów neutralizujących efekty niekontrolowanych procesów utleniania. W cukrzycy, w przeciwieństwie do rozwijających się ogniskowo stanów zapalnych lub procesów reperfuzji nie obserwuje się nasilonych procesów syntezy anionorodnika ponadtlenkowego. Proces ten jest rozproszony i wiąże się ze zjawiskiem „tlącego się” odczynu zapalnego, którego obecność można wykryć poprzez wzrost bazoweg ostężenia białka CRP. Wśród czynników wiążących stres oksydacyjny z powstawaniem przewlekłych powikłań cukrzycy wymienia się m.in. działanie wysokich stężeń glukozy na metabolizm komórek, glikację białek, powstawanie zaawansowanych późnych produktów glikacji (AGEs) aktywację czynników transkrypcyjnych, oraz aktywację kinazy białkowej C. Poszukiwanie związku pomiędzy zjawiskiem stresu oksydacyjnego w cukrzycy i powstawaniem powikłań jest ciągle aktualnym problemem badawczym. Cel pracy: Celem pracy była ocena zmian wybranych parametrów stresu oksydacyjnego u pacjentów z c ; ukrzycą typu 2 z obecnymi oraz bez obecnych przewlekłych powikłań cukrzycy. ; Materiały i metody: Pomiaru parametrów stresu oksydacyjnego dokonano w surowicy, osoczu oraz hemolizatach krwinek czerwonych otrzymanych od 80 pacjentów ze stwierdzoną cukrzycą typu 2 oraz 80 zdrowych, dopasowanych pod względem płci i wieku, osób stanowiących grupę kontrolną. Całkowity potencjał antyoksydacyjny (FRAP), stężenie zredukowanego glutationu (GSH), aktywność peroksydazy glutationowej (GPx), reduktazy glutationowej (GR) i γ-glutamyltransferazy (GGT) oraz stężenie kwasu moczowego oznaczono spektrofotometrycznie. Stężenie białka c-reaktywnego oznaczono przy użyciu immunoturbidymetrii. Wyniki: Poziom FRAP, stężenie kwasu moczowego i hsCRP orazaktywność GGT była znamiennie wyższa u osób z cukrzycą w porównaniu ze zdrowymi ochotnikami. Aktywność reduktazy glutationowej w osoczu i hemolizatach krwinek czerwonych była wyższa u osób z cukrzycą, niż u osób zdrowych, natomiast aktywność GPx była wyższa w grupie kontrolnej. Zaobserwowano znamienną współzależność pomiędzy RAP i stężeniem kwasu moczowego w obu badanych grupach. Dodatkowo stwierdzono zależność pomiędzy BMI, potencjałem antyoksydacyjnym i stężeniem kwasu moczowego. Nie zaobserwowano natomiast żadnych istotnych współzależności pomiędzy badanymi parametrami stresu oksydacyjnego i wskaźnikami wyrównania cukrzycy, takimi jak stężenie hemoglobi ; ny glikowanej, poziom średniej dobowej glikemii i współczynnik zmienności glikemii. Nie stwierdzono również istotnych statystycznie różnic porównując badane parametry stresu oksydacyjnego u osób z cukrzycą typu 2 z przewlekłymi powikłaniami oraz bez przewlekłych powikłań cukrzycy z wyjątkiem osób z rozpoznaną nefropatią cukrzycową, które posiadały wyższy FRAP, kwas moczowy i GR w hemolizatach krwinek czerwonych oraz niższą aktywność GPx w osoczu. Ponadto zaobserwowano silną zależność pomiędzy albuminurią, FRAP i stężeniem kwasu moczowego oraz odwrotnie proporcjonalną zależność pomiędzy albuminurią i peroksydazą glutationową w osoczu.Wnioski: Wykonane badania wskazują, że najsilniej na status antyoksydacyjny osocza u pacjentów z cukrzycą wpływa stężenie kwasu moczowego, który jednak może pełnić zarówno funkcję czynnika działającego anty- jak i pro oksydacyjnie. Jak wykazałybadania wykonane w tej pracy, chorzy z późnymi powikłaniami cukrzycy typu 2 w zakresie ocenianych parametrów nie wykazują znamiennych różnic w stosunku do chorych bez stwierdzonych powikłań. Sytuacja ta może wynikać stąd, że cukrzyca typu 2 rozwija się powoli i wystąpienie jawnej klinicznie postaci choroby następuje zwykle po wielu latach wolno postępujących zaburzeń metabolizmu glukozy związanych z insulinoopornością, przejściową hiperinsulinemią, a następnie czynnościową hipoinsulinemią. Status metaboliczny ; pacjentów w obu porównywanych grupach był podobny, a w konsekwencji podobny był również stan równowagi pomiędzy stresem oksydacyjnym i procesami neutralizującymi skutki stresu.
Miejsce wydania:
Stopień studiów:
Dyscyplina:
Instytucja nadająca tytuł:
Promotor:
Data wydania:
Identyfikator:
Sygnatura:
Język:
Prawa dostępu:
Kolekcje, do których przypisany jest obiekt:
Data ostatniej modyfikacji:
17 mar 2023
Data dodania obiektu:
6 mar 2013
Liczba wyświetleń treści obiektu:
9
Liczba wyświetleń treści obiektu w formacie PDF
0
Wszystkie dostępne wersje tego obiektu:
http://dl.cm-uj.krakow.pl:8080/publication/3420
Wyświetl opis w formacie RDF:
Wyświetl opis w formacie OAI-PMH:
| Nazwa wydania | Data |
|---|---|
| ZB-115824 | 17 mar 2023 |
Obiekty
Podobne
Gawlik, Katarzyna
Gawlik, Jolanta
Pietrzycka, Agata
Kopytek, Magdalena
Nessler, Katarzyna
Krzyściak, Wirginia
Porębska, Karolina
