Celem prezentowanych badań była ocena wyników odległych leczenia operacyjnego złamań końca bliższego kości piszczelowej, a przede wszystkim udzielenie odpowiedzi na następujące pytania badawcze:1. Jakie są odległe wyniki czynnościowe i radiologiczne leczenia operacyjnego złamań końca bliższego kości piszczelowej z zastosowaniem zespoleń wewnętrznych w zależności od typu złamania?2. Czy istnieje zależność między wynikami radiologicznymi i czynnościowymi u chorych, którzy przebyli leczenie operacyjne złamań końca bliższego kości piszczelowej z zastosowaniem zespoleń wewnętrznych?3. Jakie są najczęstsze powikłania leczenia operacyjnego złamań końca bliższego kości piszczelowej ?4. Czy obecność materiału zespalającego odłamy kostne złamań końca bliższego kości piszczelowej, wpływa w obserwacji odległej na wyniki leczenia czynnościowe i radiologiczne?Cel pracy zrealizowano w oparciu o materiał badawczy pochodzący z Kliniki Chirurgii Urazowej i Ortopedii 5. Wojskowego Szpitala Klinicznego z Polikliniką, Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej w Krakowie, który obejmował lata od 2007 do 2010 roku. Stanowi go 65 chorych, w tym 42 mężczyzn, co stanowi 64,7% oraz 23 kobiety, czyli 35,3%. Kryterium włączenia do badania było złamanie końca bliższego kości piszczelowej leczone ; metodą operacyjną z zastosowaniem płyt podporowych i śrub ciągnących. Czas obserwacji klinicznej zawi ; erał się w przedziale czasu od 12 do 17 miesięcy – średnio wynosił 15 miesięcy. 45 operowanych, czyli 69,2%, w tym 33 mężczyzn, co stanowi 50,8% oraz 12 kobiet, czyli 18,4% stanowiło grupę podstawowa badania, u których obecny był materiał zespalający odłamy kostne. U pozostałych 20 operowanych, czyli u 30,8%, w tym u 9 mężczyzn, co daje 13,9% oraz u 11 kobiet, które stanowią 16,9% materiał zespalający odłamy kostne usunięto. Chorzy ci stanowili grupę uzupełniającą badania, która pozwoliła na udzielenie odpowiedzi na pytanie czy obecność materiału zespalającego ma wpływ na czynnościowy wynik leczenia operacyjnego złamań końca bliższego kości piszczelowej. Do oceny typu doznanego złamania końca bliższego kości piszczelowej przyjęto klasyfikację Schatzkera [20].Przyczyny złamań końca bliższego kości piszczelowej były różne. Najczęściej były to wypadki komunikacyjne. Odnotowano je u 29 operowanych, czyli u 44,5%. Najrzadziej natomiast, złamania te były powodowane upadkiem na tym samym poziomie i upadkiem z wysokości nie przekraczającej 1,5 m. Stwierdzono to u po 11 badanych, co stanowi po 17%. Wszystkich chorych włączonych do badania zakwalifikowano do leczenia operacyjnego, w którym zastosowano otwartą repozycję odłamów kostnych i ich stabilizację śrubami oraz płytami podporowymi. U 4 z nich, czyli u 6,1% zabieg operacyjny poprzedzono artroskopią stawu kolanowego. W leczeniu opera ; cyjnym przedmiotowych złamań wykorzystano także przeszczepy kostne alogeniczne, co miało miejsce u 8 operowanych, czyli u 12,3%. Oceny uzyskanych wyników u chorych stanowiących grupę uzupełniającą dokonano po 3 miesiącach od dnia usunięcia materiału zespalającego, a u chorych stanowiących grupę podstawową po 6 miesiącach od dnia wykonania zabiegu operacyjnego. Do oceny wyników radiologicznych przyjęto klasyfikację Rasmussena [39], a wyników czynnościowych skalę HSS w modyfikacji Golca i Nowaka [40]. Uzyskane wyniki poddano także analizie statystycznej z użyciem programu Statistica. Na podstawie przeprowadzonej analizy uzyskano następujące wyniki.Dokonując zbiorczej analizy uzyskanych wyników w obu grupach w oparciu o zmodyfikowaną klasyfikację HSS, w złamaniach typu I uzyskano wyniki bardzo dobre u 4 operowanych, co stanowi 6,2%, wyniki dobre u 3, czyli u 4,7% oraz wyniki dostateczne u 2, czyli u 3,1%. Wartości średnie dla wyników bardzo dobrych wynosiły 88 punktów, dla wyników dobrych 81, a dla wyników dostatecznych 63. W złamaniach typu II wyniki bardzo dobre uzyskano u 4 operowanych, czyli u 6,2%, wyniki dobre u 5 z nich, co stanowi 7,8%, wyniki dostateczne u 4, czyli u 6,2% oraz wynik zły u jednego, co daje 1,6%. Wartości średnie dla wyników bardzo dobrych wynosiły 86 punktów, dla wyników dobrych 76, dla wyników dostatecznych 63 punkty, a dla wyników złych 58.W złamaniach t ; ypu III uzyskano wynik bardzo dobry u jednego operowanego, czyli u 1,6% z wartością 87 punktów, wyniki dobre u 5, ; co daje 7,8% z wartością średnią 74 punktów, wyniki dostateczne u 6, czyli u 9,4% o wartości średniej 63 punktów oraz wyniki złe u pozostałych dwóch, co stanowi 3,1% z wartością średnią 55 punktów.W złamaniach typu IV wyniki bardzo dobre odnotowano u jednego operowanego, czyli u 1,6% z wartością 87 punktów, wyniki dobre także u jednego z wartością 73 punktów, wyniki dostateczne u 5, co daje 7,8% z wartością 63 punktów oraz wyniki złe u 3, czyli u 4,7% o wartości średniej 55 punktów.W złamaniach typu V odnotowano jedynie wyniki złe, co miało miejsce u 5 operowanych, czyli u 7,8% z wartością średnią 55 punktów.W złamaniach typu VI odnotowano wyniki dobre u jednego z operowanych, czyli u 1,6% z wartością 70 punktów, wyniki dostateczne u 6 badanych, co stanowi 9,4% z wartością średnią 63 punktów oraz wyniki złe u 5 włączonych do badania chorych, co daje 7,8% z wartością średnią 53 punktów. Dokonując analizy zbiorczej uzyskanych wyników w obu grupach w oparciu o skalę Rasmussena, w złamaniach typu I odnotowano wyniki bardzo dobre u 6 operowanych, czyli u 9,4%, a wyniki dobre u 2 z nich, co stanowi 3,1%. Wartości punktowe dla wyników bardzo dobrych wynosiły 15 punktów, a dla wyników dobrych 13.W złamaniach typu II stwierdzono wyniki bardzo dobre u 6 badanych, czyli u 9, ; 4%, wyniki dobre u 7, co stanowi 10,8% oraz wynik dostateczny u 1, co daje 1,6%. Wartości punktowe dla wyników bardzo dobrych wynosiły 15 punktów, dla wyników dobrych 13, a dla wyniku dostatecznego 11.W złamaniach typu III uzyskano wyniki bardzo dobre u 3 kontrolowanych, co stanowi 4,7%, wyniki dobre u 7 z nich, czyli u 10,8% oraz wyniki dostateczne u 5, co daje 7,8%. Wartości punktowe dla wyników bardzo dobrych wynosiły 15 punktów, dla wyników dobrych 13, a dla wyników dostatecznych 10.W złamaniach typu IV uzyskano wynik bardzo dobry u 1 operowanego, czyli u 1,6%, wyniki dobre u 3, co daje 4,7%, wyniki dostateczne u 5, czyli u 7,8% oraz wynik zły u jednego, co daje 1,6%. Wartość punktowa dla wyniku bardzo dobrego wynosiła 15 punktów, dla wyników dobrych 13, dla wyników dostatecznych 10, a dla wyniku złego 7 punktów.W złamaniach typu V odnotowano jedynie wyniki dostateczne, co miało miejsce u 6 kontrolowanych, czyli u 9,4% z wartością punktową 10 punktów. W złamaniach typu VI uzyskano wynik bardzo dobry u jednego chorego, czyli u 1,6%, wyniki dobre u 4 z nich, czyli u 6,2%, wyniki dostateczne także u 4, a wyniki złe u 3, co daje 4,7%. Wartość punktowa dla wyniku bardzo dobrego wynosiła 15 punktów, dla wyników dobrych 13, a dla wyników złych 7.Analizowany materiał kliniczny poddano także ocenie pod kątem występowania powikłań pooperacyjnych w okresie obserwacyjnym wczesnym i odl ; egłym. W grupie badawczej w obserwacji wczesnej zarejestrowano powikłania, u 7 operowanych, czyli u 10,5%. Powikłania te wystąpiły u chorych, którzy doznali złamań typu II, IV, V i VI. Najczęściej były to infekcje powierzchowne, które odnotowano u 2 chorych, czyli u 3% z nich. ; Przeprowadzono także analizę statystyczną uzyskanych wyników w oparciu o: 1. Charakterystykę zmiennych przez podanie wartości średniej arytmetycznej, minimalnej, maksymalnej, mediany i odchylenia standardowego,2. Ocenę wariancji weryfikującej różnice wartości średnich pomiędzy grupami badanych zmiennych, 3. Określenie zależności między badanymi wskaźnikami w oparciu o test χ², 4. W sytuacjach gdy nie były spełnione warunki normalności rozkładu zmiennych zastosowano testy nieparametryczne Manna-Whitney'a i Wilcoxona.Jedynie względem zmiennej niezależnej charakteryzującej typ złamania, a wynikiem radiologicznym i czynnościowym poziom istotności p jest zbliżony do 0. Jednocześnie odnotowano dużą różnicę w wynikach radiologicznych i czynnościowych w obu grupach w zależności od typu złamania. W obu grupach widoczna jest stopniowo narastająca różnica pomiędzy oceną radiologiczną, a oceną czynnościową. W złamaniach typu I, II i III wyniki czynnościowe są gorsze od wyników radiologicznych, ale różnica ta jest zasadniczo stała. Różnica ta pogłębia się wyraźnie w złamaniach coraz bardziej złożonych, a więc w typi ; e IV, V i VI gdzie wyniki czynnościowe są zdecydowanie gorsze.Prezentowane wyniki upoważniają do sformułowania następujących wniosków:1. Złamania końca bliższego kości piszczelowej leczone operacyjnie z wykorzystaniem zespoleń wewnętrznych, skutkują w obserwacji odległej u większości operowanych bardzo dobrymi i dobrymi wynikami radiologicznymi oraz czynnościowymi wynikami dostatecznymi i złymi.2. Między wynikami radiologicznymi i czynnościowymi leczenia operacyjnego złamań końca bliższego kości piszczelowej z zastosowaniem zespoleń wewnętrznych nie istnieje korelacja zależności.3. Najczęściej występującym powikłaniem leczenia operacyjnego złamań końca bliższego kości piszczelowej z zastosowaniem zespoleń wewnętrznych są infekcje powierzchowne.4. Obecność materiału zespalającego odłamy kostne złamań końca bliższego kości piszczelowej typu I, II i III skutkuje w obserwacji odległej bardzo dobrymi i dobrymi wynikami radiologicznymi i czynnościowymi. W załamaniach typu IV, V i VI natomiast, usunięcie materiału zespalającego nieznacznie pogarsza wyniki radiologiczne, a wyraźnie wyniki czynnościowe.
26 cze 2023
5 mar 2013
11 428
787
http://dl.cm-uj.krakow.pl:8080/publication/3406
Nazwa wydania | Data |
---|---|
ZB-116235 | 26 cze 2023 |
Mierniczek, Witold
Kubicz-Chachurska, Małgorzata
Kleinrok, Krzysztof
Zawojska, Klaudia
Nowak, Sebastian
Gajda, Mateusz
Ślęczka, Paweł
Sowa, Bronisław