Celem niniejszej pracy było zbadanie wpływu wybranych polifenoli na aktywność kinazy kompleksu dehydrogenazy pirogronianowej (PDK), a w związku z tym na aktywność kompleksu dehydrogenazy pirogronianowej (PDH). Kompleks PDH jest regulatorowym enzymem przemiany węglowodanów i lipidów. Aktywność tego kompleksu warunkuje ukierunkowanie określonych torów metabolicznych w stanie sytości, w okresach między posiłkowych i stanie głodu. Aktywność PDH podlega precyzyjnej regulacji poprzez odwracalną fosforylację i defosforylację. Wysokospecyficzna kinaza PDK inaktywuje PDH katalizując reakcję fosforylacji reszt serynowych podjednostki E1α kompleksu. Specyficzna fosfataza PDP uczynnia kompleks poprzez defosforylację. Zidentyfikowano cztery izoenzymy PDK, oznaczone jako PDK-1, PDK-2, PDK-3 oraz PDK-4. Izoformy te charakteryzują się ściśle określoną specyfikę tkankową. W wątrobie główny izoenzymem jest PDK-2. Polifenole to grupa związków powszechnie występujących w roślinach. Związki polifenolowe stanowią znaczący składnik diety człowieka. Charakterystyczną cechą polifenoli jest obecność w strukturze cząsteczki co najmniej jednego pierścienia fenylowego. Powszechnie znane są właściwości antyoksydacyjne i antyagregacyjne tych związków. Udowodniono, że polifenole są proliferatorami perosksysomów. Cząsteczki związków polifenolowych łączą się z jądrowymi receptorami PP AR i poprzez te receptory ; oddziałują na proces ekspresji genów dla różnych białek enzymatycznych. Wiadomo, że aktywność ekspresji genów dla izoenzymów PDK w wątrobie zależy od aktywności czynników transkrypcyjnych, głównie od PPARα. Na aktywność kinazy a tym samym na aktywność całego kompleksu PDH, za pośrednictwem tego systemu mogą oddziaływać różnego rodzaju ksenobiotyki. Dlatego celowym było zbadanie wpływu związków polifenolowych na aktywność PDK. Dla określenia charakteru i zakresu oddziaływania polifenoli na PDK przeprowadzono eksperymenty z zastosowaniem pierwotnych hodowli komórek wątrobowych szczurów. W badaniach zastosowano następujące związki polifenolowe: katechinę, epikatechinę, kwas kawowy, kwercetynę, resweratrol i galusan epigallokatechiny. Do hodowli hepatocytów dodawano roztwory tych związków rozpuszczonych w sulfotlenku dwumetylu (DMSO). Po inkubacji z komórek izolowano mitochondria. W zawiesinie tych mitochondriów oznaczano specyficzną aktywność PDK. W ekstrakcie białek mitochondrialnych oznaczano również ekspresję białka izoenzymu PDK-2 techniką Westem blott. Wyniki wykonanych eksperymentów wykazały, że wszystkie badane polifenole obniżają aktywność PDK w zakresie proporcjonalnym do zastosowanej dawki. Stwierdzono, że poszczególne związki polifenolowe różnią się między sobą efektywnością ograniczania aktywności tego enzymu. Ponadto mieszanina związków polifenolowych w większym zakre ; sie powodowała obniżenie aktywności enzymu w porównaniu do poszczególnych polifenoli. Dowiedziono, że wpływ etanolu na aktywność PDK jest przeciwstawny do wpływu polifenoli. Wyniki oznaczenia aktywności PDK i analizy Westem blott dają podstawę do twierdzenia, że polifenole obniżają ekspresję białka PDK. Odkryty fakt stanowi pierwszy uzyskany dowód, że istnieje molekularny mechanizm modyfikacji torów metabolicznych przez związki polifenolowe.
14 lut 2023
21 lis 2012
19
0
http://dl.cm-uj.krakow.pl:8080/publication/1334
Nazwa wydania | Data |
---|---|
ZB-98948 | 14 lut 2023 |
Tyszka-Czochara, Małgorzata
Ryszawa-Mrózek, Natalia
Klimek-Szczykutowicz, Marta Karolina