Dla wielu leków skuteczność terapeutyczna zależy od ich stężenia w miejscu działania, czyli w biofazie. Jednak w przypadku schorzeń takich tkanek jak kostna, niedostateczne jej ukrwienie a także właściwości farmakokinetyczne substancji leczniczej powodują, że po podaniu systemowym stężenia większości leków w tej tkance nie osiągają optymalnego poziomu terapeutycznego. Alternatywną drogę stanowi wprowadzanie leku bezpośrednio do miejsca działania i jest to jeden ze sposobów docelowego podawania leków, którego ideą jest uzyskanie optymalnego ich stężenia w tkance przy jednoczesnym bardzo małym ich stężeniu ogólnym. Wśród nowoczesnych ceramicznych materiałów implantacyjnych wypełniających ubytki kostne po usunięciu chorej lub martwej tkanki i mogących zawierać lek, znaczące miejsce zajmują tworzywa oparte o fosforany wapnia, szczególnie bioceramika hydroksyapatytowa. Celem niniejszej pracy było badanie kinetyki uwalniania wybranych leków (pentoksyfiliny oraz cyprofloksacyny) w warunkach in vitro oraz in vivo, z materiału hydroksyapatytowego o różnej mikrostrukturze oraz technologii wykonania, uformowanego w postaci kształtek lub tabletek zawierających dany lek. Badania te miały na celu określenie wpływu takich czynników jak rodzaj biomateriału, właściwości fizykochemiczne leku oraz rodzaj medium do którego uwalniał się lek, na profil i mechanizm uwalniania badanego leku w warunkac ; h in vitro. Natomiast prowadzone badania w warunkach in vivo miały na celu określenie profilu zmian stężenia leku we krwi po jego podaniu w postaci implantu oraz ocenę jego bezwzględnej dostępności biologicznej. Wyniki przeprowadzonych badań wykazały, że istotnym czynnikiem wpływającym na profil uwalniania leku jest mikrostruktura hydroksyapatytu określona jego porowatością zależną od składu i sposobu wytwarzania biomateriału, a także sposób umieszczenia leku w matrycy (kształtki, tabletki). Ponadto, rozpuszczalność leku oraz stopień jego zjonizowania, a także obecność białka w medium może istotnie wpływać na szybkość oraz ilość uwolnionego leku. W układzie heterogenicznym (kształtki) uwalnianie leku z badanych biomateriałów hydroksyapatytowych zachodziło na ogół zgodnie z kinetyką zerowego rzędu, natomiast w układzie homogenicznym (tabletki) zgodnie z mechanizmem dyfuzji Ficka, opisanym modelem Higuchiego. Korzystny profil uwalniania PTX z badanych implantów hydroksyapatytowych obserwowany zarówno w warunkach in vitro jak i in vivo potwierdza możliwość potencjalnego ich zastosowania jako nośników leków.
18 lip 2022
21 lis 2012
5
0
http://dl.cm-uj.krakow.pl:8080/publication/1231
Nazwa wydania | Data |
---|---|
ZB-102287 | 18 lip 2022 |
Menaszek, Elżbieta
Jagusiak, Anna