Język metadanych
Tytuł:
Autor:
Temat i słowa kluczowe:
nadciśnienie tętnicze ; arytmia ; przerost lewej komory ; dysfunkcja rozkurczowa
Abstrakt:
Celem prezentowanej pracy była ocena czynników wpływających na niestabilność elektryczną mięśnia lewej komory. Analizę przeprowadzono w grupie 150 pacjentów w wieku 63.4 ± 10.4 lat, leczonych z powodu nadciśnienia tętniczego, bez klinicznych objawów niewydolności serca. U wszystkich pacjentów przeprowadzono następujące badania: kwestionariusz, pomiary antropometryczne, pomiar ciśnienia tętniczego, badanie echokardiograficzne, standardowy zapis EKG z manualną oceną czasu trwania odstępu QT oraz jego dyspersji, oraz badanie EKG techniką uśrednionego zapisu z identyfikacją obecności późnych potencjałów komorowych. Ryzyko arytmogenności u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym ma złożony patomechanizm, przy czym najistotniejszy wydaje się wpływ przerostu i zaburzonej geometrii lewej komory oraz upośledzenia jej funkcji rozkurczowej. Przerost lewej komory wydaje się stanowić strukturalne podłoże zaburzeń rytmu, zaś jej zmieniona geometria wiąże się raczej z niejednorodnością repolaryzacji. Nasilenie dysfunkcji rozkurczowej także wykazuje zależność ze zwiększeniem niestabilności elektrycznej, przy czym zaburzenie późniejszych faz napełniania lewej komory wiąże się z pogorszeniem parametrów późnych potencjałów komorowych, natomiast wydłużenie odstępu QT wydaje się wiązać z zaburzeniami początkowego okresu diastole. Płeć żeńska oraz zwiększone BMI były także czynnikami potencjalnie mo ; gącymi sprzyjać powstawaniu arytmii u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym.