Cel pracy było określenie stanu niedoboru jodu i częstości wola oraz chorobowości gruczołu tarczowego w populacji ludzi dorosłych miasta Krakowa zbadanych w latach 1998-99 oraz porównanie uzyskanych wyników z badaniami tej samej grupy, które przeprowadzono w latach 1989-90. Analizie poddano wyniki badań 571 kobiet i 320 mężczyzn. Średnia wieku: kobiet-44 lat, mężczyzn-42 lat. Średnia objętość tarczycy: kobiety-15,8 ml, mężczyźni-18,3 ml. Wole miąższowe rozpoznano u 9% kobiet oraz u 23% badanych mężczyzn. Wole guzkowe stwierdzono u 23,3% kobiet i 13,8% mężczyzn. Średnia joduria wynosiła 105 ug/l. Jodurię powyżej 100 μg/l, stwierdzono u 35.4% kobiet i 55.8% mężczyzn. Nie stwierdzono korelacji pomiędzy obecnością guzków, a stężeniem jodu w moczu. Nadczynność tarczycy rozpoznano jedynie w grupie kobiet (2,1%). Podwyższone miano ATMA stwierdzono u 11.8% badanych. Nie stwierdzono zależności pomiędzy poziomem ATMA, a wielkością jodurii. W porównaniu do wyników z 1989-90 wykazano dwie rozbieżne tendencje: spadek wola miąższowego i wyraźny przyrost wola guzkowego w badanej populacji. Wykazano wzrost wartości mediany jodurii w odpowiadających sobie grupach wieku i płci w ciągu 10 lat obserwacji. Stwierdzono korzystny wpływ profilaktyki jodowej. wyrażający się spadkiem częstości wola miąższowego w populacji ludzi dorosłych oraz wzrostem średnich wartości jodurii, która osiągnęła oczekiwa ; ną wartość ok. 100 μg/l. Nie obserwowano ubocznych efektów profilaktyki jodowej. Zaobserwowano wyraźny wzrost częstości występowania guzków oraz brak wyraźnego wpływu profilaktyki jodowej na rozwój guzków tarczycy.
endokrynologia ; epidemiologia
Nov 17, 2023
Nov 21, 2012
5 056
19
http://dl.cm-uj.krakow.pl:8080/publication/1174
Edition name | Date |
---|---|
ZB-101023 | Nov 17, 2023 |
Buziak-Bereza, Monika
Pantofliński, Jacek
Zagrodzki, Paweł