Obiekt
Tytuł: Ocena konsekwencji zdrowotnych i kosztowych cukrzycy typu 1 i 2 w Polsce
Abstrakt:
Celem pracy była ocena kosztów bezpośrednich i pośrednich związanych z leczeniem cukrzycy typu 1 i 2 w populacji Krakowa w roku 2004; oszacowano ekonomiczne obciążenie chorobą analizowanej populacji oraz ustalono, na ile to obciążenie wynika z bezpośrednich kosztów medycznych a na ile z kosztów bezpośrednich niemedycznych czy kosztów pośrednich. W celu oszacowania kosztów związanych z leczeniem choroby podstawowej obliczono bezpośrednie koszty medyczne, opierając się na danych dotyczących zużycia środków medycznych w przypadku pacjentów leczonych w Klinice Endokrynologii Collegium Medicum UJ czy w Okręgowym Szpitalu Kolejowym w Krakowie w latach 2001-2003. Przy pomocy specjalnego kwestionariusza zebrano dane dotyczące leczenia cukrzycy typu 1 lub 2, opierając się głównie na danych dotyczących insulinoterapii i farmakoterapii cukrzycy w czasie leczenia szpitalnego i w okresie 12 miesięcy po nim. W celu zbadania zużycia leków przeciwcukrzycowych oraz preparatów insulinowych objęto badaniem retrospektywnym grupę 381 chorych hospitalizowanych w ośrodku klinicznym (III poziom referencyjności) lub w szpitalu rejonowym (Okręgowy Szpital Kolejowy; II poziom referencyjności). Biorąc pod uwagę analizowane źródła danych stwierdzono, że przeciętny koszt związany z leczeniem choroby podstawowej wynosił w przypadku standardowego pacjenta z cukrzycą typu 1: 2 486.13 zł rocznie, natomiast w pr ; zypadku chorego z cukrzycą typu 2: 2 294 zł rocznie. Interesujące wyniki uzyskano odnośnie struktury bezpośrednich kosztów medycznych związanych z leczeniem choroby podstawowej; okazało się, że największy udział pośród bezpośrednich kosztów medycznych związanych z leczeniem choroby podstawowej mają koszty insulinoterapii (50%), generowane w związku z leczeniem chorych na cukrzycę typu 1 i 2, a na drugim miejscu znalazły się koszty leczenia szpitalnego (25%). Wysoki koszt związany z diagnostyką choroby (14%) wynika ze znacznego zużycia pasków diagnostycznych, co ustalono na podstawie zarówno badań retrospektywnych (historie chorób hospitalizowanych pacjentów), jak i wyników badania prospektywnego (badanie kwestionariuszowe w 5 wybranych przychodniach diabetologicznych na terenie Krakowa). Koszty doustnych leków przeciwcukrzycowych, stosowanych w leczeniu cukrzycy typu 2 stanowią 11% bezpośrednich kosztów medycznych związanych z leczeniem choroby podstawowej. Znikomy (2%) jest udział kosztów wizyt ambulatoryjnych, nie stanowią one poważnego obciążenia finansowego w stosunku do innych części składowych bezpośrednich kosztów medycznych, związanych z leczeniem choroby podstawowej. Biorąc pod uwagę liczbę chorych ze zdiagnozowaną cukrzycą typu 1 i 2 w Krakowie można obliczyć, że sumaryczne koszty związane z leczeniem chorych z cukrzycą typu 1 (około 4 tys. chorych w skali Krakowa) or ; az cukrzycy typu 2 (43 276 tys. chorych) wynosić będą odpowiednio: 9 924 520 zł (4 000*2 481.13 zł) oraz 99 275 144 zł (43 276* 2 294 zł). W ramach opracowania oszacowano także koszty pośrednie związane z obniżoną produktywnością pacjentów chorych na cukrzycę; w odniesieniu do tej kategorii kosztowej wzięto pod uwagę następujące składowe: koszty zwolnień lekarskich z powodu cukrzycy, koszty rent i przedwczesnych emerytur oraz koszty związane z przedwczesną umieralnością chorych na cukrzycę. Dla określenia wysokości tych kosztów zebrano dane z pięciu przychodni diabetologicznych na terenie Krakowa, gdzie w ciągu 3 miesięcy ankietowania pacjentów zebrano dane od 385 chorych (ankiety dotyczyły wpływu cukrzycy lub jej powikłań na obniżenie produktywności chorych). Na podstawie zebranych danych obliczono, ze koszty pośrednie w przypadku standardowego pacjenta chorego na cukrzycę wynoszą: 4 951.8 zł. Obliczono także, ze największe obciążenie z tytułu kosztów pośrednich wynika z powodu utraty produktywności w wyniku przedwczesnych emerytur i rent spowodowanych cukrzycą lub jej powikłaniami., Koszty pośrednie związane z przedwczesnym przechodzeniem na emeryturę lub rentę i przypadające na standardowego pacjenta wynoszą: 3 682.2 zł i stanowią 74% wszystkich kosztów pośrednich cukrzycy. W przeliczeniu na wszystkich chorych na cukrzycę w Krakowie daje to koszt: 174 079 687.2 zł (3 682.2 z ; ł*47 276). Ogólnie, biorąc pod uwagę dane na temat liczby pacjentów z cukrzycą w populacji Krakowa, obliczono, że koszty pośrednie wynikające z cukrzycy typu 1 i 2 w ciągu jednego roku wynoszą: 234 101 300 zł (4 951.8 zł*47 276). Kolejnym aspektem analizowanym w ramach pracy było oszacowanie bezpośrednich kosztów niemedycznych związanych z kosztami transportu lub z opieką osób trzecich. W celu obliczenia tych danych oparto się na danych retrospektywnych, dostępnych w historiach chorób pacjentów hospitalizowanych w Klinice Endokrynologii CM UJ oraz w Okręgowym Szpitalu Kolejowym; dane na temat pomocy osób trzecich uzyskano na podstawie kwestionariusza prospektywnego, wykorzystanego w badaniu ankietowym chorych leczonych ambulatoryjnie w wybranych przychodniach diabetologicznych na terenie Krakowa. Obliczono, ze bezpośrednie koszty niemedyczne przypadające na jednego pacjenta wynosiły: 659.92 zł, w tym koszty transportu stanowiły: 20.1 zł (8.95 zł+11.15 zł; stanowiły 3% ogólnej kwoty bezpośrednich kosztów niemedycznych), co biorąc pod uwagę całą populację chorych na cukrzycę w populacji Krakowa daje kwotę: 31 198 377.92 zł (659.92 zł*47 276) w przeliczeniu na rok. Wyniki analizy wskazują również, ze znaczne obciążenie ekonomiczne społeczeństwa polskiego stanowią koszty leczenia powikłań cukrzycowych, w przeliczeniu na jednego pacjenta koszty te wynoszą: 3 501.67 zł rocznie, a bio ; rąc pod uwagę całą populację chorych z wykrytą cukrzycą w analizowanej populacji daje to koszt: 165 544 495.09 zł (3 501.67 zł*47 276) rocznie. Największy udział w kosztach leczenia powikłań cukrzycy mają koszty leczenia nefropatii, stopy cukrzycowej i przewlekłego niedokrwienia kończyn dolnych. Stanowią one odpowiednio 28.5%, 18.1%, oraz 12.7% ogólnych kosztów leczenia powikłań. Po oszacowaniu poszczególnych kategorii kosztowych można stwierdzić, ze przeważają: bezpośrednie koszty medyczne (51% wszystkich kosztów związanych z cukrzycą); koszty pośrednie stanowią 43% kosztów związanych z cukrzycą, a bezpośrednie koszty niemedyczne to pozostałe 6%. W przeliczeniu na całą analizowaną populację chorych na cukrzycę bezpośrednie koszty medyczne wynoszą rocznie: 274 768 112 zł, koszty pośrednie to: 234 101 296.80 zł, a bezpośrednie koszty niemedyczne stanowią: 31 198 377.92 zł. Daje to w sumie: 540 067 786.70 zł, a w przeliczeniu na jednego standardowego pacjenta: 11 424 zł. Głównym problemem w przebiegu choroby są konsekwencje zdrowotne i społeczne późnych powikłań. Różnorodność postaci klinicznych późnych powikłań powoduje, że chorzy nimi dotknięci znajdują się w spektrum leczenia różnych specjalności medycznych. Główny nacisk współczesnej medycyny powinien zostać położony na takie modelowanie struktury opieki zdrowotnej, które umożliwi rozpoznanie zagrożenia powikłaniami i wdrożen ; ie odpowiednich strategii leczenia zanim rozwój późnych powikłań doprowadzi do trwałego uszczerbku na zdrowiu lub przedwczesnego zgonu chorych.
Miejsce wydania:
Stopień studiów:
Dyscyplina:
Instytucja nadająca tytuł:
Promotor:
Data wydania:
Identyfikator:
Sygnatura:
Język:
Prawa dostępu:
Kolekcje, do których przypisany jest obiekt:
Data ostatniej modyfikacji:
1 mar 2023
Data dodania obiektu:
21 lis 2012
Liczba wyświetleń treści obiektu:
8
Liczba wyświetleń treści obiektu w formacie PDF
0
Wszystkie dostępne wersje tego obiektu:
http://dl.cm-uj.krakow.pl:8080/publication/1146
Wyświetl opis w formacie RDF:
Wyświetl opis w formacie OAI-PMH:
| Nazwa wydania | Data |
|---|---|
| ZB-105914 | 1 mar 2023 |
Obiekty
Podobne
Kawalec, Paweł
Stawowczyk, Ewa
