Obiekt

Ta publikacja jest chroniona prawem autorskim. Dostęp do jej cyfrowej wersji jest możliwy z określonej puli adresów ip.
Ta publikacja jest chroniona prawem autorskim. Dostęp do jej cyfrowej wersji jest możliwy z określonej puli adresów ip.

Tytuł: Przygotowanie szpitali w polskich aglomeracjach miejskich do działań toksykologiczno-medycznych w skażeniach chemicznych

Abstrakt:

Naturalną konsekwencją rozwoju przemysłu chemicznego stały się liczne awarie z udziałem toksycznych substancji chemicznych. Do niekorzystnych i niebezpiecznych zjawisk należy stosowanie toksycznych substancji chemicznych wykorzystywanych jako broń masowego rażenia w międzynarodowych konfliktach militarnych i wewnętrznych konfliktach narodowościowych oraz w działalności grup terrorystycznych. Awaria chemiczna, niezależnie od rodzaju źródła zagrożenia, jest zdarzeniem nieprzewidzianym, występującym nagle i prowadzącym w krótkim czasie do uwolnienia znacznych ilości substancji chemicznej skutkującego natychmiastowym, niekorzystnym działaniem na ludzi. Niezależnie od okoliczności zdarzenia i charakteru działania niebezpiecznych substancji chemicznych, podstawowym zadaniem służb ratowniczych jest maksymalne ograniczenie strat w ludziach. Dla osiągnięcia tego celu jednostki ratownicze, w tym jednostki ochrony zdrowia, muszą być odpowiednio przygotowane. Szpitale odgrywają istotną rolę w działaniach ratowniczych w przypadku awarii chemicznych. Podstawą przygotowania służb medycznych do działania w sytuacji skażenia chemicznego są: znajomość środowiskowych zagrożeń chemicznych, wiedza o sposobie działania na organizm i objawach wywoływanych przez TSP, odpowiednie przygotowanie logistyczne jednostek ochrony zdrowia oraz odpowiednie przygotowanie merytoryczne. Wśród elementów prz ; ygotowania i gotowości jednostek ochrony zdrowia do działania toksykologiczno-medycznego w skażeniach chemicznych znajduje się plan działania szpitala w sytuacji skażenia chemicznego. W pracy podjęta została próba oceny stopnia przygotowania do działań tego typu w szpitalach trzech dużych polskich aglomeracji miejskich – Warszawy, Krakowa i Trójmiasta. Do badania wybrano losowo 12 wieloprofilowych szpitali publicznych na terenie tych miast. Badanie przeprowadzone zostało w formie ankiety bezpośredniej wśród 146 pracowników szpitali – dyrektorów lub ich zastępców ds. medycznych, ordynatorów szpitalnych oddziałów ratunkowych, ogólnych izb przyjęć, oddziałów intensywnej terapii, oddziałów wewnętrznych i ośrodków ostrych zatruć oraz wśród lekarzy-asystentów tych oddziałów i pielęgniarek oddziałowych. Pytania zawarte w ankiecie-kwestionariuszu dotyczyły znajomości źródeł zagrożeń chemicznych na terenie badanych aglomeracji miejskich, przeprowadzonych szkoleń, przygotowania planów działania w sytuacjach kryzysowych, zagadnień przygotowania logistycznego (stanowiska dekontaminacji, środki ochrony indywidualnej, zabezpieczenie w odtrutki i inne leki) oraz zagadnień dotyczących przygotowania merytorycznego pracowników medycznych szpitali (do pracy dołączony jest kwestionariusz-ankieta stanowiąca podstawę do oceny przygotowań szpitali). W założeniach pracy przyjęto ogólną ocenę przygot ; owania szpitali, bez oceny poszczególnych jednostek, oddziałów, czy grup pracowników. W analizie statystycznej podjęto próbę określenia, czy istnieje zależność pomiędzy szpitalem, jego lokalizacją i stanowiskiem (funkcją) osób ankietowanych, a wybranymi parametrami (elementami) przygotowań. W ocenie przygotowania personelu medycznego posłużono się ankietą bezpośrednią. Założono również, że dane dotyczące uzyskane od kierowników jednostek są zgodne z rzeczywistością. W większości szpitali nie były prowadzone szkolenia dotyczące postępowania w sytuacjach kryzysowych, w żadnym nie odbyły się szkolenia w zakresie skażeń chemicznych. Tylko w jednym szpitalu przeprowadzone były wspólne ćwiczenia symulacyjne z innymi służbami ratowniczymi (PSP). Większość personelu badanych szpitali nie znała roli szpitala (80,1%), ani własnej roli (66,5%) w razie konieczności podjęcia przez szpital działań w sytuacji skażenia chemicznego Większość personelu (62,6%) nie wiedziała o istniejących zagrożeniach chemicznych na terenie swojego miasta, i tylko nieznaczna część ankietowanych (13,0%) była o nich poinformowana. Tylko w jednym szpitalu obecne były plany działania w sytuacji kryzysowej (plan niejawny), w żadnym nie było planu działania w sytuacji skażenia chemicznego. W zakresie zagadnień logistycznych tylko jeden szpital posiadał stanowisko dekontaminacji stacjonarnej i przenośnej, przy ; czym stanowisko dekontaminacji stacjonarnej nie było odpowiednio przygotowane pod względem sanitarno-technicznym. W żadnym szpitalu nie było środków ochrony indywidualnej, a deklarowane przez pielęgniarki oddziałowe ubrania ochronne były ubraniami przeciw-HIV. Z odtrutek - pełna dostępność deklarowana była w stosunku do atropiny, 82,9% - naloxonu, 75,3% - do wziewnych leków beta-adrenergicznych, 74% - glukonianu wapnia. Oksymy dostępne były tylko w ośrodkach ostrych zatruć. Hydroksykobalamina dostępna była w jednym z tych oddziałów. Mając do wyboru kilka potencjalnych źródeł informacji o TSP i BŚT, ankietowani wskazali przede wszystkim na Ośrodki Informacji Toksykologicznej (97,2%), PSP (80,2%) i Internet (31,1%). W przygotowaniu merytorycznym, brak wiedzy na temat środków do dekontaminacji, słaba znajomość toksydromów i wywołujących je toksycznych substancji chemicznych, a także niezadowalające odpowiedzi w zakresie zastosowania odtrutek, składają się na ocenę całkowitego braku przygotowania szpitali badanych aglomeracji miejskich do działania toksykologiczno-medycznego w sytuacji skażenia chemicznego. Analiza statystyczna określająca zależność pomiędzy szpitalem (czynnik losowy), lokalizacją szpitala (aglomeracja) i stanowiskiem (funkcją) a oceną wybranych zagadnień nie wskazała na istnienie dowodów zależności pomiędzy szpitalem a oceną we wszystkich zagadnieniach (szpital/ ; SEE<2); zależność taka występowała pomiędzy lokalizacją, a oceną zagadnień strategicznych, znajomością środków dekontaminacji zewnętrznej i dostępności do odtrutek (p<0,05). Zależność ta występowała także pomiędzy stanowiskiem (funkcją), a oceną zagadnień strategicznych, znajomością środków dekontaminacji zewnętrznej oraz oceną prawdopodobieństwa wystąpienia awarii chemicznej lub ataku terrorystycznego w badanych aglomeracjach miejskich (p<0,05). Najwyższym stopniem znajomości wybranych parametrów strategicznych, logistycznych i merytorycznych wykazał się personel medyczny szpitali krakowskich. Wnioski pośrednie z pracy to konieczność podjęcia badań obejmujących poszczególne województwa lub regiony kraju w celu analizy zagrożeń chemicznych i określenia minimalnego stopnia zabezpieczenia działań toksykologiczno-medycznych w polskich szpitalach. Konieczne jest także nawiązanie współpracy toksykologów klinicznych i ratownictwa medycznego w celu przygotowania zasad postępowania toksykologiczno-medycznego i ratowniczego w sytuacjach incydentów z udziałem niebezpiecznych substancji chemicznych.

Miejsce wydania:

Kraków

Stopień studiów:

2 - studia doktoranckie

Dyscyplina:

toksykologia

Instytucja nadająca tytuł:

Wydział Lekarski

Promotor:

Pach, Janusz

Data wydania:

2007

Identyfikator:

oai:dl.cm-uj.krakow.pl:1131

Sygnatura:

ZB-105568

Język:

pol

Prawa dostępu:

tylko w bibliotece

Kolekcje, do których przypisany jest obiekt:

Data ostatniej modyfikacji:

19 lip 2022

Data dodania obiektu:

21 lis 2012

Liczba wyświetleń treści obiektu:

17

Liczba wyświetleń treści obiektu w formacie PDF

0

Wszystkie dostępne wersje tego obiektu:

http://dl.cm-uj.krakow.pl:8080/publication/1131

Wyświetl opis w formacie RDF:

RDF

Wyświetl opis w formacie OAI-PMH:

OAI-PMH

Nazwa wydania Data
ZB-105568 19 lip 2022
×

Cytowanie

Styl cytowania:

Ta strona wykorzystuje pliki 'cookies'. Więcej informacji