Celem pracy była ocena szczelności i jakości połączenia w warunkach in vitro wypełnień kompozytowych do powierzchni twardych tkanek zęba, uprzednio opracowanych metodami innymi niż konwencjonalne, tj. metodą chemomechaniczną z użyciem żelu Carisolv, metodą hydrokinetyczną z użyciem lasera erb-yag, oraz metodą kinetyczną z użyciem abrazji powietrznej oraz porównanie tych metod do metody tradycyjnej z użyciem wiertła. Badania przeprowadzono następującymi metodami: 1. drogą analizy bezpośrednich obrazów morfologicznych w SEM uzyskanych z przekroju zębów, 2. drogą analizy obrazów morfologicznych w SEM uzyskanych z powierzchni materiałów złożonych, wchodzących w bezpośredni kontakt z tkankami twardymi zębów (metoda bezpośredniej replikacji), 3. badania szczelności przylegania wypełnienia metodą penetracji barwnika. Badania pomogły w charakterystyce powierzchni twardych tkanek zęba po preparacji różnymi metodami oraz wykazały zależności pomiędzy ich strukturą a siłą połączenia z materiałami adhezyjnymi. Wykazano też wpływ procesu trawienia na szczelność wypełnień kompozytowych. Pod uwagę brano nie tylko szczelność połączenia pomiędzy strukturami zęba, a materiałem wypełniającym, ale także jakość łączenia się z zębiną około i wewnątrzkanalikową. Badano także, czy materiał wypełniający wnika w głąb kanalików zębinowych i przestrzeni między pryzmatami szkliwa i na tej podstawie oceni ; ano spójność połączenia obu struktur. Wytrawianie szkliwa we wszystkich badanych grupach okazało się być korzystne i skutkowało lepszą szczelnością i spójnością wypełnień. Bardzo dobre wyniki obserwowano w grupie preparowanej laserem i żelem Carisolv, nieco gorsze wiertłem i piaskarką. W przypadku połączenia materiału wypełniającego z zębiną brak wytrawienia tej tkanki poskutkował nieco korzystniejszym efektem niż przy jej wytrawianiu we wszystkich badanych grupach.
19 lip 2022
21 lis 2012
8
0
http://dl.cm-uj.krakow.pl:8080/publication/1106
Nazwa wydania | Data |
---|---|
ZB-105387 | 19 lip 2022 |
Kownacka, Karolina