This publication is unavailable to your account. If you have more privileged account please try to use it or contact with the institution connected to this digital library.
Wróbel, Andrzej
2006
Praca doktorska
Celem badania było ustalenie efektywności i charakteru działań ubocznych łączonego leczenia imipraminą (IMI) i amantadyną (AMA) zastosowanego u pacjentów prezentujących objawy depresji jednobiegunowej opornej na leczenie. Lekooporność była zdefiniowana jako brak odpowiedzi na antydepresanty z dwóch różnych grup, podawane w adekwatnych dawkach przez co najmniej 4 tygodnie. Badanie było obserwacją otwartą. Pacjenci byli randomizowani do dwóch grup: w grupie badanej (n=25) przez pierwsze 6 tygodni podawano IMI, następnie przez okres dalszych 6 tygodni podawano ją łącznie z AMA; w grupie kontrolnej (n=25) przez 12 tygodni podawano samą IMI. Pacjentów badano w O, 3, 6, 9, 12 tygodniu stosując Skalę Depresji Hamiltona (HDRS) i Inwentarz Depresji Becka (BDI). W grupie badanej augmentacja AMA spowodowała znaczący spadek punktacji w HDRS i BDI po 3 i 6 tygodniach stosowania. W grupie kontrolnej nie odnotowano istotnych zmian punktacji w HDRS i BDI. Porównanie wyników w HDRS i BDI pomiędzy grupami na końcu badania wykazało różnicę istotną statystycznie. Objawy uboczne (suchość śluzówek jamy ustnej i spadki ciśnienia) nie nasiliły się po dołączeniu AMA. Terapia łączona IMI i AMA okazała się być efektywną i bezpieczną metodą leczenia lekoopornej depresji jednobiegunowej.
Kraków
2 - studia doktoranckie
psychiatria
Wydział Lekarski
Zięba, Andrzej
oai:dl.cm-uj.krakow.pl:1099
ZB-105378
pol
nieograniczony
Jun 26, 2023
Nov 21, 2012
3 722
357
http://dl.cm-uj.krakow.pl:8080/publication/1099
RDF
OAI-PMH
Dimter, Agata
Siwek, Marcin
Citation style: chicago-author-date iso690-author-date
This page uses 'cookies'. More information I understand