Celem prezentowanych badań była analiza struktury sieci społecznych oraz rodzajów i źródeł wsparcia otrzymywanego przez pacjentów z rozpoznaniem choroby afektywnej jednobiegunowej i choroby afektywnej dwubiegunowej. W badaniu wzięli udział pacjenci pozostający w opiece ambulatoryjnej po przebytej hospitalizacji na Oddziale Leczenia Depresji Kliniki Psychiatrii Dorosłych, z rozpoznaną choroby afektywną jednobiegunowej lub dwubiegunową (po 40 osób w każdej z grup). Grupę kontrolną stanowiły osoby nie leczone psychiatrycznie, dobrane pod względem płci i wieku. Stwierdzono, że struktura i funkcjonowanie sieci społecznych pacjentów z rozpoznanymi chorobami afektywnymi różni się od osób zdrowych. Sieci te funkcjonują ogólnie gorzej. Pacjenci cierpiący na chorobę afektywną jednobiegunową niewiele osób ze swojego otoczenia wymieniają jako ważne dla siebie i będące źródłem wsparcia. Mniej czasu poświęcają oni na spotkania towarzyskie. Większość wsparcia czerpią od członków rodzin, a wszystkie funkcje wspierające są często zogniskowane na jednej osobie. Pacjenci Ci mają poczucie niskiego poziomu otrzymywanego wsparcia, głównie emocjonalnego. Pacjenci, u których postawiono rozpoznanie choroby afektywnej dwubiegunowej mają sieci społeczne o strukturze i aktywności porównywalnej z osobami zdrowymi. Jednak także w ich przypadku często jedna osoba dźwiga na sobie cały ciężar wspierania. Równi ; eż oni w stosunku do grupy kontrolnej otrzymują mniej wsparcia, zwłaszcza emocjonalnego. Poznanie struktury i sposobu funkcjonowania sieci społecznych pacjentów wydaje się być (obok farmakoterapii i psychoterapii) cenne dla kompleksowego leczenia powyższych chorób.
19 lip 2022
21 lis 2012
25
0
http://dl.cm-uj.krakow.pl:8080/publication/1071
Nazwa wydania | Data |
---|---|
ZB-104238 | 19 lip 2022 |
Prażmowska, Barbara
Borowiecka-Kluza, Joanna
Harzowska-Szczygieł, Joanna
Zaczyk, Iwona