Wstęp: W ostatnich latach nastąpił postęp w leczeniu ostrego zawału mięśnia serca. Wstrząs kardiogenny (CS) jest obarczony wysoką śmiertelnością. W Małopolsce 7% chorych z zawałem serca leczonych nieinwazyjnie rozwija objawy wstrząsu. Wskazana jest ocena przydatności nowych technik połączonego leczenia farmakologicznego i interwencyjnego. Cel: Ocena wyników interwencyjnego leczenia CS w ostrym zawale mięśnia sercowego w obserwacji wewnątrzszpitalnej i 1-rocznej. Metody: Analizowano 202 pacjentów z CS leczonych wczesną strategią inwazyjną w latach 2000-2005. Określano dane demograficzne, kliniczne i angiograficzne wpływające na wyniki leczenia. Wyniki: W badanej grupie jest 31,7% kobiet i 68,3% mężczyzn, średnia wieku wynosi 63,66 lat (± 10,91). Efektem angioplastyki było przywrócenie przepływu w naczyniu dozawałowym (TIMI 2 lub 3) u 67,97% pacjentów. Przywrócenie przepływu w mikrokrążeniu (MPG) w stopniu 2 lub 3 uzyskano u 36,47% pacjentów. Śmiertelność wewnątrzszpitalna wyniosła 56,43%, natomiast roczna 59,40%. Ilość incydentów sercowych wyniosła: ponowna hospitalizacja 61,90%, ponowny zawał 6,97%, ponowna PCI 7,14%, CABG 4,76%. Analizowano porównawczo grupy pacjentów zmarłych i uratowanych. Większą śmiertelność mieli pacjenci z niższym TIMI i MPG. W przypadku TIMI 3 śmiertelność była najniższa i wynosiła 24,36%, przy przepływie TIMI 0 lub1 śmiertelność sięgała 92-93%. Określo ; no także inne czynniki wpływające na rokowanie. Wnioski: Celowe jest upowszechnienie leczenia interwencyjnego z jednoczasowym mechanicznym wspomaganiem funkcji serca oraz farmakoterapii w CS.
21 lip 2022
21 lis 2012
17
0
http://dl.cm-uj.krakow.pl:8080/publication/1051
Nazwa wydania | Data |
---|---|
ZB-108273 | 21 lip 2022 |
Pawelec, Tomasz
Tomala, Marek
El-Massri, Nader
Gąsior,Mariusz (oprac ).
Brzeziński, Michał
Żygadło, Agnieszka
Musiał, Robert