Wstęp: Adiponektyna jest białkiem wydzielanym przez tkankę tłuszczową, ale występującym na niskim poziomie u osób otyłych. Aktualnie uważa się ją za determinant insulinowrażliwości, ochrony przed związanymi z otyłością składowymi zespołu metabolicznego. Gen adiponektyny charakteryzuje się wysoką polimorficznością. Wykazano związek dla części z jego wariantów z poziomem adiponektyny, jej funkcją, a także z fenotypami zespołu metabolicznego. Dotychczas uzyskane wyniki badań genetycznych róznią się zależnie od grupy etnicznej. Cele: Ocena związku trzech wybranych polimorfizmów genu adiponektyny (SNPs) 45T>G, 276G>T, -11391G>A z z wybranymi fenotypowymi wyznacznikami zespołu metabolicznego w populacji z Polski Południowej. Metody:Do badania włączono 100 osób niechorujących na cukrzycę z rozpoznanym wg ATP III zespołem metabolicznym. By ocenić związek z cukrzycą typu 2 do badania włączono również grupę 550 chorych i 494 niechorujących na cukrzycę typu 2 osób. Wykonano badania antropometryczne (masa ciała, wzrost, obwód pasa, biodra) i przeprowadzono oznaczenia biochemiczne określając poziom na czczo adiponektyny, leptyny, insuliny, glukozy, cholesterolu, triglicerydów, wolnych kwasów tłuszczowych i czynnika von Willebrandta. Przeprowadzono również dwa doustne testy tolerancji lipidów (DTTL). Polimorfizmy genotypowano w reakcji zmiennej długości fragmentów restrykcyjnych (RFLP), DNA ; amplifikowano przy pomocy reakcji PCR. W analizie statystycznej uwzględniono nowe wskaźniki insulinooporności takie jak: leptina/adiponektyna (L/A) i HOMA-AD. Obliczenia wykonano przy użyciu programu SAS 9.1. Wyniki: Wszystkie trzy genotypy były w zgodzie z równowagą Hardy-Weinberga. Częstość allelu T polimorfizmu 276G>T wśród niechorujących na cukrzycę osób (20%) była istotnie wyższa w stosunku do grupy osób z cukrzycą typu 2 (15%). Allel T istotnie (p<0,05) związany był z niższą insulinoopornością (HOMA-IR, insulina na czczo) wśród niechorujących na cukrzycę osób. W grupie osób chorujących na cukrzycę typu 2 allel T znamiennie (p<0,05) związany był z mniejszym ryzykiem nadciśnienia tętniczego. Allel A polimorfizmu -11391G>A znacząco (p<0,05) zwiazany był z wyższą insulinoopornością (HOMA-IR, insulina na czczo) i wyższym poziomem cholesterolu LDL. Wskaźnik L/A i poziom insuliny na czczo był znamiennie (p<0,05) wyższy wśród nosicieli allelu G polimorfizmu 45T>G. W przeprowadzonym DTTL wykazano znamiennie (p<0,05) wyższy poziom insuliny w 8 godzinie testu wśród nosicieli allelu G polimorfizmu 45T>G. We wszystkich analizach uwzględniono wpływ płci, BMI i wieku. Po porównaniu wyników z analizą haplotypów wykazano, że efekt jest wynikiem pojedynczego polimorfizmu (SNP). Wnioski: Uzyskane wyniki wskazują na związek pomiędzy wyznacznikami zespołu metabolicznego i polimorfizmami genu ; adiponektyny w populacji z Polski Południowej. Allel G polimorfizmu 276G>T, allel A polimorfizmu -11391G>A oraz allel T polimorfizmu 45G>T wydają się być – w znacznym uproszczeniu - markerami ryzyka zespołu metabolicznego.
10 mar 2023
21 lis 2012
1
0
http://dl.cm-uj.krakow.pl:8080/publication/1042
Nazwa wydania | Data |
---|---|
ZB-108005 | 10 mar 2023 |
Szopa, Magdalena
Woś, Małgorzata
Furman-Niedziejko, Anna
Raźny, Urszula
Pizon, Monika
Pirowska, Magdalena
Lisowska, Adriana
Kieć-Klimczak, Małgorzata