Celem pracy była ocena odległa stabilności stawu skokowo-goleniowego po ostrych uszkodzeniach urazowych więzozrostu piszczelowo-strzałkowego (WPS) i odpowiedzi na pytania:Jaki typ i jaki stopień niestabilności stawu skokowo-goleniowego występuje po uszkodzeniach WPS leczonych operacyjnie?Jakie są przyczyny przewlekłej, pourazowej niestabilności stawu skokowo-goleniowego po uszkodzeniach WPS leczonych operacyjnie?Jaki wpływ na późniejszą stabilność stawu skokowo-goleniowego ma przyjęty sposób zespolenia WPS?Czy istnieje zależność między charakterem złamania kostek goleni a niestabilnością przewlekłą stawu skokowo-goleniowego?Do badania włączono 93 chorych.Po wykonaniu zabiegu operacyjnego przeprowadzono analizę kongruencji stawu skokowo-goleniowego.Sformułowano następujące wnioski:Ostre uszkodzenia urazowe WPS leczone metodą operacyjną skutkują w obserwacji odległej u części operowanych, niestabilnością przewlekłą stawu skokowo-goleniowego Io boczną, przyśrodkową i przednio-boczną.Przyczyną niestabilności przewlekłej stawu skokowo-goleniowego po uszkodzeniach WPS leczonych metodą operacyjną są błędy techniki operacyjnej, a przede wszystkim nieprawidłowa repozycja i stabilizacja odłamów kostnych.Najczęściej niestabilność przewlekła stawu skokowo-goleniowego po uszkodzeniach WPS leczonych operacyjnie występowała po zastosowaniu metody Chomicza i Kalewskiego.W badanym materiale nie ; stwierdzono zależności pomiędzy charakterem złamania kostek goleni, a niestabilnością przewlekłą stawu skokowo-goleniowego.
Jul 21, 2022
Nov 21, 2012
14
0
http://dl.cm-uj.krakow.pl:8080/publication/1025
Edition name | Date |
---|---|
ZB-107983 | Jul 21, 2022 |
Lubicz-Jaworowski, de, Michał
Wałach, Angelika
Zamojska, Izabela
Spólnik, Paweł
Klimkowska, Agnieszka
Fibiger, Wojciech
Noga, Henryk
Matłok, Maciej