@misc{Wiliński_Jerzy_Przydatność_2009,
 author={Wiliński, Jerzy},
 address={Kraków},
 howpublished={online},
 year={2009},
 school={Wydział Lekarski},
 language={pol},
 abstract={Celem badania była ocena dyssynchronii przedsionkowo-komorowej, śród- i międzykomorowej u chorych przed oraz 3 miesiące po wszczepieniu dwukomorowego stymulatora resynchronizującego (CRT), a także określenie przydatności parametrów echokardiograficznych w przewidywaniu korzyści z CRT. Badaniem objęto kolejnych 60 chorych z przewlekłą niewydolnością serca (NS) w wieku 66,3 ± 8,7 lata (57 mężczyzn - 95%, NS na tle niedokrwiennym - 71,7% oraz nieniedokrwiennym - 28,3%), pozostających w III-IV klasie NYHA pomimo optymalnej farmakoterapii, z poszerzeniem QRS > 130 ms, wymiarem końcowo-rozkurczowym lewej komory ≥ 55 mm i frakcją wyrzutową lewej komory ≤ 35%. W całej badanej grupie obserwowano zmniejszenie dyssynchronii międzykomorowej ocenianej z zastosowaniem wskaźnika IVMD. Dyssynchronia śródkomorowa oceniana z użyciem wskaźnika SPWMD nie uległa poprawie. Na podstawie wyników badania do użytecznych parametrów echokardiograficznych w kwalifikacji chorych do CRT należą parametry oceny dyssynchronii międzykomorowej i śródkomorowej przy zastosowaniu tkankowej echokardiografii doplerowskiej znakowanej kolorem oraz parametry dyssynchronii śródkomorowej z oceną odcinkowego odkształcenia i szybkości odcinkowego odkształcenia miokardium. Powyższe parametry korelowały istotnie z redukcją objętości końcowo-skurczowej lewej komory lub wzrostem frakcji wyrzutowej lewej komory.},
 title={Przydatność parametrów echokardiograficznych w przewidywaniu odpowiedzi na terapię resynchronizującą u chorych z przewlekłą niewydolnością serca},
 type={Praca doktorska},
 keywords={przewlekła niewydolność serca, terapia resynchronizująca},
}