@misc{Matys_Anna_Poszukiwanie_2019,
 author={Matys, Anna},
 address={Kraków},
 howpublished={online},
 year={2019},
 school={Rada Dyscypliny Nauki farmaceutyczne},
 language={eng; pol},
 abstract={Celem pracy było sprawdzenie czy pochodne hydantoiny zsyntetyzowane w Katedrze Technologii i Biotechnologii Leków Collegium Medicum UJ mają działanie antybakteryjne i antynowotworowe. W przypadku bakterii celem badań było: - określenie bezpośredniej aktywności przeciwbakteryjnej czterech grup pochodnych hydantoiny względem S. aureus i E. coli - określenie zdolności tychże związków do przywracania skuteczności wybranych antybiotyków W przypadku związków, które okazały się aktywne, celem badań było: - określenie ich mechanizmu działania za pomocą modelowania molekularnego - sprawdzenie ich toksyczności in silico oraz in vitro W przypadku bakterii najbardziej aktywnym związkiem okazał się BM36 (chlorowodorek (Z)-5-(naftaleno-2-ylometyleno)-2- (piperazyno-1-ylo)-3H-imidazolo-4(5H)-onu). Na podstawie przeprowadzonych badań modelowania molekularnego można zasugerować, że zapobiega on ekspresji zmodyfikowanego białka wiążącego penicylinę (PBP2a), którego obecność powoduje, że S. aureus jest oporny na antybiotyki β laktamowe. W przypadku komórek nowotworowych, moje badania miały na celu sprawdzenie zdolności czterech grup pochodnych hydantoiny do hamowania pompy wyrzutu leków, glikoproteiny P, w mysich komórkach chłoniaka transfekowanych ludzkim genem dla Pgp. Najbardziej aktywne okazały się arylidenohydantoiny, zwłaszcza pochodne fenylopiperazynowe.},
 title={Poszukiwanie związków wykazujących działanie wobec pomp wyrzutu leków u szczepów bakteryjnych i komórek nowotworowych},
 type={Praca doktorska},
 keywords={lekooporność, inhibitory pomp wyrzutu leków, glikoproteina P, pochodne hydantoiny},
}