@misc{Barczyński_Marcin_Rola_1999,
 author={Barczyński, Marcin},
 address={Kraków},
 howpublished={online},
 year={1999},
 school={Wydział Lekarski},
 language={pol},
 abstract={Celem pracy było ustalenie charakteru zaburzeń aktywności mioelektrycznej i opróżniania żołądka oraz powiązanie ich ze stopniem nasilenia nadczynności tarczycy (klinicznym i poziomem hormonów tarczycy we krwi), a także czynnością AUN, ocenianą za pomocą badania HRV. Badany materiał kliniczny stanowiło 50 (45 kobiet i 5 mężczyzn) chorych z nadczynnością tarczycy rozpoznaną po raz pierwszy w życiu i dotychczas nie leczoną (35 chorych z wolem guzkowym nadczynnym i 15 chorych z chorobą Gravesa-Basedowa). Do badań włączono chorych w wieku od 18 do 65 lat, w dobrym ogólnym stanie zdrowia, bez obciążeń jakimikolwiek schorzeniami współistniejącymi. Grupę kontrolną stanowiło 50 zdrowych ochotników (chorzy z wolem prostym) reprezentatywnych dla grupy badanej pod względem płci, wieku i BMI. Badania przeprowadzono dwukrotnie u każdego chorego: po raz pierwszy przed włączeniem leczenia tyreostatykami (metizol) i ponownie po osiągnięciu utrwalonej eutyreozy (średnio po 3 mies. leczenia). Wykonywano: a) przezskórną elektrogastrografię (Synectics): zapis 30 min. przed posiłkiem i 30 min. po posiłku testowym (ENRICH Liquid 250 ml), b) komputerowe badanie zmienności rytmu serca: zapis 10 min. w spoczynku i 10 min. w trakcie próby głębokich oddechów z częstością 6 razy na min., c) ultrasonograficzny pomiar czasu opróżniania żołądkowego metodą Bolondi. Wyniki opracowano statystycznie za pomocą sto},
 abstract={sowanych testów, zakładając poziom istotności statystycznej p<0,05. Średni poziom hormonów w okresie nadczynności tarczycy wyniósł: TSH-0,063 mU/l, T3-6,0 nmol/l, T4-299,31 pmol/l, FT3-10,96 pmol/l, FT4-26,79pmol/l. W nadczynności tarczycy stwierdzono występowanie dysrytmii o charakterze brady- (33,01% zapisu) oraz tachyarytmii (16,49% zapisu) przed posiłkiem, która u części chorych utrzymywała się także po posiłku. U części chorych stwierdzono zmniejszenie amplitudy zapisu EGG, co wskazuje na zmniejszenie aktywności skurczowej części przedodźwiernikowej żołądka. Znamienne było w tej grupie chorych wydłużenie czasu opróżniania żołądkowego do średnio 110 minut. W podgrupie chorych z klinicznie ciężką nadczynnością tarczycy stwierdzono zaznaczone cechy antralnej dystrybucji pokarmu (objętość antrum większa o 35% w porównaniu z pozostałymi) i upośledzenie relaksacji przyjęcia. Stopień zaburzeń aktywności mioelektrycznej i opróżniania żołądka zwiększała się wraz z nasileniem klinicznej manifestacji objawów nadczynności tarczycy w skali Zgliczyńskiego (I0do III0) oraz poziomem wolnych hormonów tarczycy we krwi (korelacja dodatnia). W nadczynności tarczycy w porównaniu do GK w spoczynkowym badaniu HRV wykazano zmniejszenie zakresu zmienności rytmu serca oraz zmniejszenie całkowitej mocy widma HRV, szczególnie w zakresie składowej HF, czego skutkiem była względna sympatykotonia. W bad},
 abstract={aniu HRV w trakcie próby głębokich oddechów stwierdzono zmniejszenie zakresu zmienności oraz zmniejszenie głównie składowej LF widma.},
 title={Rola układu autonomicznego w zaburzeniach czynności motorycznej i mioelektrycznej żołądka u chorych z nadczynnością tarczycy},
 type={Praca doktorska},
 keywords={elektrogastrografia, nadczynność tarczycy, opróżnianie żołądka, układ nerwowy autonomiczny},
}