@misc{Rybak_Katarzyna_Ocena_2020, author={Rybak, Katarzyna}, address={Kraków}, howpublished={online}, year={2020}, school={Wydział Nauk o Zdrowiu}, language={pol}, abstract={Cukrzycowa choroba nerek (CChN) stanowi najczęstszą przyczynę schyłkowej niewydolności nerek w Polsce. Etiologię przewlekłej choroby nerek można przypisywać cukrzycy, jeśli u chorego stwierdza się zwiększone wydalanie albuminy z moczem, któremu może towarzyszyć utrata funkcji filtracyjnej nerek. Jednak u części chorych utrata funkcji filtracyjnej nie jest poprzedzona wzrostem albuminurii. W związku z tym poszukuje się innych markerów laboratoryjnych wczesnej CChN. Celem badania była analiza użyteczności diagnostycznej wybranych białek specyficznych oznaczanych w surowicy i moczu oraz badania elektroforezy białek moczu w żelu poliakrylamidowym z użyciem siarczanu dodecylu sodu (SDS-PAGE) w diagnostyce cukrzycowej choroby nerek u chorych z cukrzycą typu 2 (T2DM). Badaniem objęto grupę 117 dorosłych chorych z T2DM ze współczynnikiem albumina/kreatynina w moczu (uACR) <300 mg/g i wskaźnikiem filtracji kłębuszkowej szacowanym w oparciu o stężenie kreatyniny (eGFR) >30 ml/min/1,73m2. Oznaczono szeroki panel albuminurią. W tej podgrupie pacjentów obserwowano także wyższe stężenia uUMOD mierzone metodą immunoenzymatyczną. Chorzy ci charakteryzowali się niższymi stężeniami sNGAL i uPAR w surowicy oraz niższymi stężeniami białek specyficznych w moczu (uIgG, uKIM-1 i uL-FABP/uCr). W badanej grupie obserwowano nieliczne związki ocenianych markerów biochemicznych z wiekiem chorych (sCysC}, abstract={, sUMOD, uPAR i uL-FABP) i czasem trwania cukrzycy (uIgG). Obserowano zależności między stopniem wyrównania cukrzycy a rodzajem białkomoczu w ocenie elektroforetycznej, eGFR (CKD-EPICr), stężeniem uPAR w surowicy i stężeniami białek w moczu: uNGAL, uKIM-1, uIgG i uTRF. Stężenia sCysC, uPAR i sNGAL w surowicy oraz uIgG i uTRF w moczu skorelowane były ze stężeniem CRP w surowicy, przy czym należy zaznaczyć, że u badanych pacjentów nie obserwowano nasilonej reakcji zapalnej (mediana CRP wynosiła 3 mg/l). Wykazano szereg korelacji badanych białek specyficznych (sCysC, uPAR, sUMOD i sNGAL w surowicy; uKIM-1, uUMOD i uL-FABP w moczu) z nasileniem dyslipidemii. Oznaczone w pracy markery wykazują nieprawidłowości u części chorych z uACR <30 mg/g i eGFR >60 ml/min/1,73m2, co może pozwolić na diagnozowanie CChN na wczesnym etapie. Oznaczania cystatyny C, uromoduliny i uPAR w surowicy chorych z T2DM mogłoby umożliwić wyodrębnienie chorych z grupy zwiększonego ryzyka chorób sercowo-naczyniowych. Wyniki pracy powinny jednak zostać zweryfikowane w badaniach prospektywnych, z udziałem większej liczby chorych.}, title={Ocena klinicznego zastosowania wybranych markerów białkowych oznaczanych w moczu u chorych z cukrzycową chorobą nerek w przebiegu cukrzycy typu drugiego}, type={Praca doktorska}, keywords={cukrzycowa choroba nerek, elektroforeza białek}, }