@misc{Węglarz_Monika_Przeciwciała_2017,
 author={Węglarz, Monika},
 address={Kraków},
 howpublished={online},
 year={2017},
 school={Wydział Lekarski},
 language={pol},
 abstract={Celem badania było przybliżenie roli jaką odgrywają zależne od autoprzeciwciał zjawiska autoimmunizacji w rozwoju retinopatii cukrzycowej (DR). Ocenie poddano występowanie specyficznych dla antygenów siatkówki autoprzeciwciał w surowicy chorych z DR oraz ich powiązanie z charakterystyką kliniczną badanych. Przy pomocy immunofluorescencji pośredniej przebadano 61 surowic chorych z DR w różnym stadium zaawansowania choroby i 30 surowic kontrolnych w kierunku obecności i poziomu przeciwciał przeciwsiatkówkowych (PPS). Immunofluorescencja o największym natężeniu i częstości występowała w warstwie zewnętrznych segmentów fotoreceptorów. Występowanie i poziom PPS w surowicy zmieniał się w zależności od stopnia zaawansowania DR i obecności cech klinicznych retinopatii, takich jak torbielowaty obrzęk plamki (CMO), neowaskularyzacja siatkówki (NVE), cech retinopatii preproliferacyjnej oraz wykładników skrajnego niedokrwienia siatkówki (zdefiniowanego umownie na podstawie występowania w obu oczach rozległych proliferacji włóknisto - naczyniowych tarczy n.II oraz neowaskularyzacji tęczówki, a w badaniu angiografii fluoresceinowej rozległych stref braku perfuzji kapilarnej w obrębie całej siatkówki i braku CMO oraz NVE). Wyniki badania sugerują, że zależna od autoprzeciwciał odpowiedź autoimmunologiczna może stanowić istotny czynnik uszkodzenia fotoreceptorów siatkówki w patogenezie DR.},
 title={Przeciwciała przeciwsiatkówkowe w surowicy pacjentów z retinopatią cukrzycową},
 type={Praca doktorska},
 keywords={przeciwciała przeciwsiatkówkowe, retinopatia cukrzycowa, autoimmunizacja siatkówkowa, immunofluorescencja pośrednia},
}