@misc{Węgrzyn_Piotr_Ocena_2014, author={Węgrzyn, Piotr}, address={Kraków}, howpublished={online}, year={2014}, school={Wydział Lekarski}, language={pol}, abstract={Wstęp: W operacjach pomostowania aortalno – wieńcowego ( CABG ) stosowanych jest kilka technik predylatacji naczyń używanych jako pomosty. W związku z coraz częstszym zastosowaniem tutaj tętnicy promieniowej bardzo istotne jest zrozumienie jak proces predylatacji powoduje farmakologiczną poprawę funkcji pomostu.CelCelem prezentowanej pracy było porównanie skuteczności protekcji naczyniorozszerzającej milrinonu i papaweryny oraz porównanie ich wpływu na śródbłonek naczyń na przykładzie tętnicy promieniowej ( etap I ). Porównanie naczynioprotekcyjnego działania trzech różnych stężeń papaweryny ( 0.5 mg/ml; 1 mg/ml; 2 mg/ml ) i określenie które z nich jest najbardziej optymalne biorąc pod uwagę zastosowanie przy operacjach CABG ( etap II ).Materiał i MetodykaW etapie I przebadano dystalne odcinki tętnicy promieniowej pobrane „no-touch technique” w czasie operacji pomstowania aortalno – wieńcowego ( N = 20 ). ; Reaktywność tętnicy promieniowej oceniano in vitro z wykorzystaniem łaźni narządowej (organ bath) poprzez pomiar skurczów izometrycznych naczyń. Siłę skurczu/rozkurczu mierzono w mN. Po uzyskaniu stabilizacji reaktywność skurczową naczyń badano dodając KCL w stężeniu 20 mM ( stężenie KCL w kardioplegii ) a następnie pierścienie naczyniowe poddawano działaniu wzrastających stężeń fenylefryny. Kolejno badano rozkurczowy wpływ milrinonu ( stężenie 0.4 mg/ml ) i papaweryny ( stę}, abstract={żenie 1mg/ml ) na mięśniówkę naczyń. Równolegle przeprowadzono ocenę wpływu milrinonu oraz papaweryny na śródbłonek naczyniowy. Śródbłonek naczyń oceniano stosując pośrednią technikę immunofluroescencji - badano procent obwodu naczynia wykazujący ekspresję antygenu CD34 na komórkach śródbłonkowych, co oznacza obecność śródbłonka w tym miejscu. W II etapie przebadano kolejne dystalne odcinki tętnicy promieniowej pobrane od chorych podczas operacji CABG ( N = 10 ), tym razem poddając je działaniu dwóch kolejnych stężeń papaweryny ( 0.5 mg/ml i 2 mg/ml ) według wcześniejszego schematu. Ostatecznie zestawiono działanie wszystkich trzech stężeń papaweryny ( etap I i II łącznie ).Wyniki:Reaktywność wszystkich naczyń potwierdzono obkurczając je dodając do łaźni naczyniowej kolejno KCL oraz fenylefrynę w różnych stężeniach. Istotność statystyczną dla średniej wartości siły rozkurczowej ( wyrażonej jako % rozkurczu ) naczyń inkubowanych w milrinonie 0.4 mg/ml oraz papawerynie 1 mg/ml osiągnięto w 30 minucie badania i była to wartość 78.98±19.56 % dla milrinonu i odpowiednio 90.47±10.16 % dla papaweryny; p<0.05. Po ponownym dodaniu KCL do komór organ bath zawierających pierścienie naczyniowe poddane wcześniej działaniu milrinonu różnica siły skurczowej wyniosła średnio 26.75±21.50 mN a dla pierścieni naczyniowych inkubowanych wcześniej w papawerynie – 6.01±7.96 mN; p<0.0024. W drugim eta}, abstract={pie badania dla papaweryny w stężeniach 0.5 mg/ml i 2 mg/ml istotność statystyczną dla % rozkurczu naczyń osiągnięto również w 30 minucie dla wartości 65.19±20.21 % vs 89.86±10.45; p<0.001. Odpowiedź na KCl wyniosła 7.35±3.33 mN dla naczyń inkubowanych wcześniej w roztworze papaweryny 0.5 mg/ml oraz 2.66±1.96 mN w przypadku kiedy to stężenie papaweryny wynosiło 2 mg/ml. Badanie histologiczne wykazało istotną różnicę w ilości nieuszkodzonych komórek śródbłonka pomiędzy ; naczyniami inkubowanymi w milrinonie 0.4 mg/ml ( 58.80±18 %) oraz papawerynie 1 mg/ml ( 75.35±12.90 % ); p<0.02. W drugim etapie badania również stwierdzono istotność statystyczną porównując ilość pozostałych komórek endothelium po poddaniu pierścieni RA działaniu papaweryny w stężeniu 0.5 mg/ml ( 72.86±9.3 % ) i 2 mg/ml ( 50.23±13.42 % ); p=0.002Wnioski:W pracy badawczej wykazano większą skuteczność naczyniorozszerzającą papaweryny 1 mg/ml w porównaniu z milrinonem 0.4 mg/ml, ponadto predylatacja naczyń roztworem papaweryny w tym stężeniu powoduje mniejsze uszkodzenie śródbłonka. Papaweryna w stężeniu 2 mg/ml wykazała tutaj najmocniejsze właściwości naczyniorozszerzające ale z drugiej jednak strony w większym stopniu uszkodziła śródbłonek badanych naczyń ( w stopniu porównywalnym z uszkodzeniem które spowodował milrinon ). Biorąc pod uwagę powyższe wyniki najbezpieczniejszym i najskuteczniejszym z przebadanych}, abstract={PDE dla miejscowej predylatacji tętnicy promieniowej jest papaweryna w stężeniu 1 mg/ml.}, title={Ocena skuteczności (in vitro) wybranych inhibitorów fosfodiesteraz cAMP w wywołaniu predylatacji tętnicy promieniowej, pobranej od pacjentów poddanych operacji pomostowania aortalno-wieńcowego}, type={Praca doktorska}, keywords={pomostowanie aortalno-wieńcowe, tętnica promieniowa, papaweryna, milrinon}, }