@misc{Januś_Dominika_Gęstość_2004,
 author={Januś, Dominika},
 address={Kraków},
 howpublished={online},
 year={2004},
 school={Wydział Lekarski},
 language={pol},
 abstract={Głównym celem leczenia dzieci hormonem wzrostu jest normalizacja wzrastania i osiągnięcie wzrostu końcowego mieszczącego się w zakresie lub powyżej potencjału genetycznego. Hormon wzrostu wpływa nie tylko na wzrastanie, a tym samym metabolizm kostny, ale również reguluje metabolizm lipidowy oraz białkowy, wykazując działanie lipolityczne i anaboliczne. Ważne są zatem również inne efekty leczenia hormonem wzrostu, jak normalizacja gęstości mineralnej kości oraz budowy ciała. Aktualnie niewiele jest prac dotyczących wpływu hormonu wzrostu na wymienione powyżej aspekty metabolizmu u dzieci i młodzieży. Cel pracy (hipotezy): 1) Gęstość mineralna kości, metabolizm kostny oraz skład ciała u dzieci z niedoborem hormonu wzrostu nie ulegają zmianie w trakcie oraz po zakończeniu leczenia hormonem wzrostu. 2) Gęstość mineralna kości u młodzieży w różnych stadiach pokwitowania nie zależy od stadium pokwitania i stosowanego leczenia. 3) Normalizacja wzrastania jest jedynym celem leczenia hormonem wzrostu dzieci i młodzieży. Materiał i metody: 68 dzieci (46 chłopców i 22 dziewczynki) z rozpoznanym niedoborem hormonu wzrostu uczestniczyło w badaniu. Pacjentów podzielono na dwie grupy. Do grupy I włączono dzieci niepokwitające, a do II młodzież pokwitającą. Grupa kontrolna obejmowała 43 zdrowych niepokwitających dzieci w wieku zgodnym z grupą badanych dzieci. Wszystkie dzieci były w klinicznej},
 abstract={i biochemicznej eutyreozie. Dzieci były oceniane auksologicznie w odstępach 3 miesięcznych. Parametry wzrastania wyrażono w odchyleniach standardowych wg norm Tannera-Whitehouse'a. W odstępach rocznych oceniono wiek kostny (wg metody Greulicha-Pyle'a). Stadia pokwitania płciowego oceniano wg skali Tannera. BMI obliczono wg wzoru: kg/m2. Badanie densytometryczne kośćca i skladu ciała wykonywano metodą DEXA (DPX-IQ Lunar) przed włączeniem leczenia hormonem wzrostu i w trakcie leczenia w odstępach rocznych. Markery kostne (osteokalcyna, Serum CrossLaps), gospodarkę wapniowo-fosforanową oraz czynniki wzrostowe oceniono w dniu wykonywania badania densytometrycznego. Wyniki: Dzieci z niedoborem hormonu wzrostu przed włączeniem leczenia substytucyjnego mają obnizone tempo wzrastania, niski wzrost, obniżoną zawartość minerału kostnego, obniżoną gęstość mineralna kości tylko po odniesieniu do wieku chronologicznego, obniżoną beztłuszczową masę ciała oraz zwiększoną zawartość tkanki tłuszczowej. Podczas leczenia hormonem wzrostu biochemiczne parametry kościotworzenia i kościoresorpcji ulegają zwiększeniu wskazując na przyspieszenie obrotu kostnego, obserwuje się poprawę wzrastania i wynikającą z tego normalizację powierzchniowej gęstości mineralnej kości. W trakcie leczenia nie obserwuje się normalizacji zawartości minerału w układzie kostnym, objętościowej gęstości kości ani normalizac},
 abstract={ji beztłuszczowej masy ciała. Młodzież z indukowanym pokwitaniem ma niższą gęstość mineralną kośćca niż pacjenci pokwitający samoistnie.},
 title={Gęstość mineralna kości u dzieci z somatotropinową niedoczynnością przysadki leczonych hormonem wzrostu},
 type={Praca doktorska},
 keywords={gęstość mineralna kości, hormon wzrostu, niedoczynność przysadki somatotropinowa},
}