@misc{Goncerz_Grzegorz_Ocena_2005,
 author={Goncerz, Grzegorz},
 address={Kraków},
 howpublished={online},
 year={2005},
 school={Wydział Lekarski},
 language={pol},
 abstract={Mineralizacja homogennych zastawek aortalnych istotnie ogranicza ich trwałość u biorców. Zahamowanie tego procesu może przedłużyć ich trwałość, zmniejszyć częstość reoperacji i poprawić jakość życia chorych. Do badania użyto 200 ludzkich zastawek aortalnych pobranych ze zwłok. Skład pierwiastkowy płatków zastawek aortalnych badano za pomocą fluorescencji rentgenowskiej (EDXRF). Za wskaźnik rozwoju mineralizacji przyjęto iloraz stężeń wapnia i fosforu (Ca/P) w płatkach zastawek aortalnych. W badaniu opracowano model mineralizacji płatków zastawek aortalnych in vitro, oceniono ich mineralizację w roztworze mineralizacyjnym o różnych stężeniach heparyny niefrakcjonowanej, galu, magnezu i strontu oraz w płynie Parkera. Wnioski: 1. Do mineralizacji płatków zastawek aortalnych dochodzi w roztworze zawierającym wapń i fosfor w stężeniach zbliżonych do stężeń w surowicy. 2. Heparyna niefrakcjonowana może nasilać mineralizację płatków zastawek aortalnych, nie stwierdzono wpływu magnezu. 3. Stront i gal w dużych stężeniach mogą hamować rozwój mineralizacji. 4. Do istotnej mineralizacji płatków zastawek aortalnych dochodzi w czasie przechowywania ich w płynie Parkera. Gal w dużym stężeniu może hamować ten proces.},
 title={Ocena wpływu czynników zewnętrznych na mineralizację zastawek aortalnych},
 type={Praca doktorska},
 keywords={zastawka aortalna, mineralizacja, homograft},
}