@misc{Stec_Małgorzata_Ekspansja_2006,
 author={Stec, Małgorzata},
 address={Kraków},
 howpublished={online},
 year={2006},
 school={Wydział Lekarski},
 language={pol},
 abstract={Celem badań było opracowanie metodologii namnażania (ekspansji) monocytów z komórek progenitorowych CD34+. Optymalnym podłożem do ekspansji komórek CD34+ okazało się X-VIVO 10 z dodatkiem FBS, SCF, IL-3, FLT-3L, TPO oraz 3-4 dniowa hodowla. Natomiast do różnicowania w kierunku monocytów podłoże IMDM z dodatkiem FBS, M-CSF, SCF, IL-3, FLT-3L i hodowla 7-10 dniowa. Uzyskane wyniki wskazują, iż możliwe jest nawet 1000 - krotne zwiększenie liczby wyjściowych komórek, z których ok. 40-60% stanowią komórki CD14+, a zatem około 600-krotne namnożenie komórek CD14+. Komórki CD14+ zarówno morfologicznie jak i immunofenotypowo wykazywały obecność dwóch subpopulacji CD14+/CD16- oraz CD14++/CD16+ występujących w proporcjach około 2:1. Nie odpowiadają one jednak klasycznym subpopulacjom monocytów krwi obwodowej określanym jako CD14dim/CD16+ oraz CD14++/CD16-. Dodatek VD3, w porównaniu ze standardowym protokołem do różnicowania, powodował zwiększenie odsetka komórek CD14+ oraz zmniejszenie odsetka komórek CD14++CD16+. Monocyty/makrofagi, głównie subpopulacja CD14++/16+, uwalniały IL-12, ale nie TNFα i IL-10, indukowały allo-MLR (głównie CD14++CD16+), fagocytowały znakowane S.aureus (głównie subpopulacja CD14+CD16-), ale nie produkowały wewnątrzkomórkowego O2-. Przeprowadzone badania udowodniły, iż komórki CD34+ krwi pępowinowej mogą proliferować in vitro i różnicować się do 2 subpopulacji mon},
 abstract={ocytów, które różnią się od monocytów krwi obwodowej. Zatem mogą one stanowić podlinie monocytów o różnej aktywności biologicznej lub reprezentują ich inny stopień dojrzałości.},
 title={Ekspansja ex vivo hematopoetycznych komórek macierzystych oraz ich różnicowanie do monocytów/makrofagów},
 type={Praca doktorska},
 keywords={monocyty, makrofagi, komórki CD34+, ekspansja},
}