@misc{Smolec-Zamora_Małgorzata_Stężenia_2008,
 author={Smolec-Zamora, Małgorzata},
 address={Kraków},
 howpublished={online},
 year={2008},
 school={Wydział Lekarski},
 language={pol},
 abstract={Celem pracy było zbadanie zaburzeń poziomów insuliny (IN), peptydu C (PPC), insulinopodobnego czynnika wzrostu pierwszego (IGF-1) oraz białka wiążącego trzeciego w surowicy krwi (IGFBP-3) w ciężkiej chorobie oparzeniowej u dzieci leczonych metodą agresywną oraz ocena zależności między zmianami stężeń IGF-1, IGFBP-3, IN i PPC, a takimi czynnikami jak: powierzchnia oparzenia, obecność zakażenia miejscowego i sepsy, wiek pacjenta, obecność zespołu niewydolności wieloukładowo-narządowej (MODS) i/lub ostrego uszkodzenia płuc (ALI). Badaniem objęto 30 dzieci z oparzeniem ciężkim. Grupę kontrolną stanowiło 27 dzieci zdrowych. Krew pobierano w 1, 2, 4, 9 i 21 dobie od urazu. Stwierdzono, że stężenia IGF-1 oraz IGFBP-3 były istotnie niższe, ale w granicach normy. Stężenia IN były istotnie wyższe, ale w granicach normy. Stężenie PPC było istotnie podwyższone powyżej górnej granicy normy. W MODS/ALI stężenia IN i PPC w surowicy krwi były istotnie podwyższone powyżej górnej granicy normy. Nasilenie zaburzeń wszystkich parametrów zależy od powierzchni oparzonej, a nasilenie zaburzeń IN i PPC zależy ponadto od obecności zakażenia. Nieznaczne zaburzenia hormonalne, będące elementem reakcji stresowej na uraz, mogą być związane z obecnie przyjętym, agresywnym sposobem leczenia ciężkiej choroby oparzeniowej u dzieci, który ogranicza (skraca) fazę pourazowego katabolizmu.},
 title={Stężenia insuliny i insulinopodobnego czynnika wzrostu pierwszego w chorobie oparzeniowej u dzieci},
 type={Praca doktorska},
 keywords={oparzenie ciężkie, dzieci, insulina, insulinopodobny czynnik wzrostu pierwszy},
}