@misc{Załustowicz_Aleksandra_Izolowane_2010,
 author={Załustowicz, Aleksandra},
 howpublished={online},
 year={2010},
 school={Wydział Lekarski},
 abstract={Izolowane obrażenia czaszkowo-mózgowe występują u 200-300 osób rocznie na 100 tysięcy mieszkańców. W 85% przypadków są to lekkie obrażenia głowy, które są oceniane w skali GCS w zakresie od 13 do 15 punktów. Celem pracy była analiza wyników badań tomograficznych (CT) głowy, przeglądowych zdjęć radiologicznych (RTG) czaszki, pourazowych zaburzeń neurologicznych, takich jak anizokoria, wyciek płynu mózgowo – rdzeniowego z ucha, niepamięć okołourazowa, nudności, wymioty, bóle i zawroty głowy oraz wybranych czynników ryzyka (uraz pod wpływem alkoholu, wystąpienie ataku padaczki). Materiał kliniczny stanowiła grupa 293 pacjentów Szpitalnego Oddziału Ratunkowego Szpitala Uniwersyteckiego w Krakowie z izolowanymi lekkimi obrażeniami głowy, którzy byli leczeni w okresie od 1.01.2004 roku do 31.12.2006 roku. Badania przeprowadzono w oparciu o prospektywną analizę powyższej grupy chorych. Po przeprowadzonym badaniu fizykalnym chorych kwalifikowano do badanej grupy po ocenie według skali GCS (Glasgow Coma Scale). Analiza statystyczna została wykonana w pakiecie STATISTICA. Statystyka opisowa obejmowała tabele wielodzielcze zawierające liczby pacjentów poszczególnych przypadków (n), oraz ich odsetek (%). Trafność diagnostyczną badań radiologicznych w stosunku do tomografii komputerowej oceniano przez obliczenie czułości i swoistości testu, oraz przez współczynnik Cohen’s Kappa. Istotność różnic między odsetkami przypadków w poszczególnych podgrupach pacjentów weryfikowano testem frakcji, natomiast zgodność diagnozy i zależność badanych cech weryfikowano testem c2, testem c2 z poprawką Yatesa lub dokładnym testem Fishera. Do wyodrębnienia czynników ryzyka wystąpienia zmian w CT (złamania kości czaszki i pourazowe zmiany śródczaszkowe) zastosowano wielowymiarową metodę analizy statystycznej krokowego włączania zmiennych niezależnych do modelu regresji logistycznej W badaniu CT pourazowe zmiany śródczaszkowe stwierdzono u 21(7,17%) pacjentów, z czego u 13(4,44%) pacjentów stwierdzono stłuczenie mózgu, u 5(1,71%) krwiaka przymózgowego, a u 3(1,02%) krwiaka mózgu. Zmiany pourazowe w kościach czaszki w badaniu CT stwierdzono u 32(34,41%) pacjentów. Zaledwie u 20 z tych pacjentów stwierdzono złamania kości czaszki w badaniu RTG (62,5%). Równocześnie nie znaleziono żadnej korelacji między występowaniem wybranych objawów neurologicznych, a wystąpieniem zmian pourazowych śródczaszkowych. Tomografia komputerowa głowy okazała się w przeprowadzonej analizie badaniem rozstrzygającym, a tym samym zalecanym do wykonania u każdego pacjenta z lekkim urazem głowy. Równocześnie wykazano, że w czasie diagnostyki wyżej wymieniowych pacjentów można całkowicie pominąć wykonanie przeglądowych zdjęć radiologicznych, gdyż poza podrożeniem kosztów leczenia pacjenta, nie mają one większego wpływu na cały proces diagnostyczno – terapeutyczny, a przy tym cechują się dużo niższą czułością i swoistością od badania CT.},
 title={Izolowane lekkie obrażenia głowy w warunkach szpitalnego oddziału ratunkowego - wartość diagnostyki obrazowej, współistniejących objawów klinicznych oraz wybranych czynników ryzyka},
 type={Praca doktorska},
 keywords={lekkie obrażenia głowy, urazy głowy, tomografia komputerowa głowy},
}