@misc{Rewiuk_Krzysztof_Funkcja_2013,
 author={Rewiuk, Krzysztof},
 address={Kraków},
 howpublished={online},
 year={2013},
 school={Wydział Lekarski},
 language={pol},
 abstract={Wprowadzenie: Ryzyko zatorowe w migotaniu przedsionków (AF) ma prawdopodobnie charakter częściowo niezależny od samej arytmii. Jego elementem patogenetycznym może być dysfunkcja śródbłonka naczyniowego. Metoda: Do badania włączono 60 pacjentów ze świeżym napadem AF (do 48h) będących kandydatami do kardiowersji farmakologicznej. U pacjentów wykonano badanie bFMD i oznaczono markery związane z funkcją śródbłonka naczyniowego (vWf, sE-selektyna, ADMA, SDMA, OPG, PTX3, TRAIL, hsCRP). Pacjentów ponownie zbadano po upływie 7-10 dni, wykonując te same oznaczenia. Wyniki: U badanych stwierdzono poziomy badanych markerów wskazujące na dysfunkcję śródbłonka naczyniowego i wiążące się częściowo z obecnością chorób współistniejących. Fakt przetrwania migotania przedsionków wiązał się z istotnym spadkiem wartości bFMD, podczas gdy powrót rytmu zatokowego nie przynosił poprawy tego parametru. Badane markery nie stanowiły predyktorów powrotu rytmu zatokowego, lecz pozwalały przewidzieć obecność wskazań do antykoagulacji. Wnioski: Pacjenci ze świeżym napadem AF cechują się upośledzoną funkcją śródbłonka. Dłuższe utrzymywanie się arytmii prowadzi do dalszego pogorszenia funkcji śródbłonka podczas gdy ustąpienie arytmii nie przynosi jej poprawy w krótkiej perspektywie czasowej. Parametry funkcji śródbłonka mogą pomóc w wyodrębnieniu pacjentów ze wskazaniami do przewlekłej antykoagulacji.},
 title={Funkcja śródbłonka w migotaniu przedsionków},
 type={Praca doktorska},
 keywords={migotanie przedsionków, śródbłonek, FMD},
}