Search for: [Abstract = "vs 52%, p \- NS\) zaistniała konieczność modyfikacji farmakoterapii, wynikająca z okresowych zaostrzeń objawów przewlekłej niewydolności serca. Po sześciu miesiącach, w grupie poddanej treningowi stwierdzono znamienną poprawę wydolności wysiłkowej\: szczytowe zużycie tlenu wzrosło z 14,6±2,9 do 19.2±3,8ml\/kg\/min \(p<0.01\) a wentylacyjny równoważnik dwutlenku węgla zmniejszył się z 38,4±4,1 do 34,3±3,9 \(p<0,05\). Opóźnieniu uległ czas przejścia w fazę metabolizmu beztlenowego\: minutowe zużycie tlenu w punkcie progu beztlenowego wyjściowo wynosiło 10,4±2,5 a po zakończeniu cyklu treningowego 12,9±3,2ml\/kg\/min \(p<0.05\). Ponadto znacznie wydłużył się czas trwania testu wysiłkowego, z 378±44 do 752±85 sek \(p<0.01\) oraz wzrosło maksymalne uzyskane obciążenie z 105,6±23,4 wyjściowo do 143,8±31,7 Wat\(p<0.01\). W zakresie ocenianych parametrów lewej komory, u chorych trenowanych, nie stwierdzono istotnych zmian po 6 miesiącach treningu aczkolwiek w badaniu metodą rezonansu magnetycznego zarysował się wyraźny trend w kierunku poprawy wskaźników określających jej funkcję oraz kurczliwość globalną i regionalną \(frakcja wyrzutowa wzrosła z 27,4±4,7 do 31,2±5,6%, p = 0,065\; objętość końcoworozkurczowa zmniejszyła się z 122,6±24,3 do 111,8±28,2 ml\/m , p = 0,061\; a wskaźnik kurczliwości odcinkowej zmniejszył się z 2,17±0,6 do l,84±0,4, p = 0,056\). W grupie kontrolnej wydolność wysiłkowa i paramet"]

Number of results: 1