Search for: [Abstract = "rwowanym zaburzeniem hormonalnym był podwyższony poziom SHBG \(38,8%\), obniżony poziom całkowitego testosteronu \(25,4%\), podwyższony poziom ATPO \( 17,3%\), obniżony poziom DHEAS \( 15,6%\) oraz podwyższony poziom insuliny \(12,6%\). Podwyższony poziom wolnego testosteronu miało zaledwie 6,8 % badanych, 6,7% pacjentek miało podwyższony poziom kortyzolu. Objawy w zakresie zaburzeń miesiączkowania, hirsutyzmu i trądziku podawało w wywiadzie lekarskim 40% badanych. Stężenia hormonów płciowych nie korelowały z podawanymi objawami, wyniki badań nie różniły się w tej grupie istotnie od pozostałych badanych, które nie zgłaszały objawów hiperandrogenizmu. Pacjentki podawały bardzo wysokie wartości narażenia na stres – 7 i 8 \(w skali od 1 do 10\). Rodzaj zastosowanego leczenia \( miejscowe vel ogólne\) nie miał znaczenia dla łagodzenia poziomu stresu. Zaawansowanie choroby nie koreluje z poziomem stresu. Analizując stopień zaawansowania choroby w skali Ludwiga większość pacjentek klasyfikowana była jako I\-2 \(24,74%\). Porównując stosowane metody leczenia w badanej populacji zdecydowana większość pacjentek leczona była preparatami miejscowymi w postaci wcierki\- 80,00%, wśród, których przeważającą większość stanowił minoksidil 5%w monoterapii – 51,19%, u 35,71 % minoksidil roztwór plus prednizolon z estradiolem Leczeniu ogólnemu poddano\: 17,14% badanych. Nieznaczny procent pacjentek stosował zabieg"]
