Search for: [Abstract = "relacje rodzinne i społeczne, stają się mniej wydolni zawodowo a w efekcie wcześniej rezygnują z pracy. Odsetek popełnianych samobójstw w tej grupie depresyjnych pacjentów jest znacząco wyższy. Celem pracy było zbadanie związku lekooporności z wybranymi aspektami pozafarmakologicznymi mogącymi mieć wpływ na efektywność leczenia epizodu depresyjnego. Dla realizacji celu badania przeanalizowano głębokość epizodu depresyjnego, poziom lęku występującego w trakcie epizodu oraz poziom lęku będącego cechą struktury osobowości, występowanie cech dwubiegunowości styl opieki rodzicielskiej w rodzinie generacyjnej oraz mechanizmy funkcjonujące w rodzinie prokreacyjnej, cechy temperamentu, poziom doświadczanego stresu w okresie sprzed zachorowania oraz niektóre cechy przebiegu choroby afektywnej pacjenta. W badaniu wykorzystano Inwentarz Depresji Becka \(BDI\), Kwestionariusz, Skalę Depresji Hamiltona \(HDRS\), Inwentarz Stanu i Cechy Lęku \(STAI X1, X2\), Kwestionariusz zaburzeń nastroju Hirschfelda \(MDQ\), Skalę Ponownego Przystosowania Społecznego \(SRRS\), Parental Bonding Instrument \(PBI\), Kwestionariusz Rodziny \(KR\) Kwestionariusz Relacji Dwuosobowych \(KRD\), Kwestionariusz Samooceny \(KS\), Formalną Charakterystykę Zachowania – Kwestionariusz Temperamentu \(FCZ\-KT\) oraz wywiad anamnestyczny. Do badania włączono w sumie 169 osób w tym\: 65 pacjentów z rozpoznaniem epizodu depresji lub depresji nawracającej i spełniający kryteria lekooporności wg definicji Helmchena, 54 pacjentów z rozpoznaniem epizodu depresji lub depresji nawracającej, u których uzyskano podczas zastosowanego leczenia przynajmniej 50% redukcję objawów oraz 50 zdrowych osób stanowiących grupę kontrolną. Pomiędzy badanymi grupami nie występowały istotne statystycznie różnice pod względem najważniejszych danych socjodemograficznych. Dlarealizacji celu badania postawiono sześć hipotez badawczych, z których dwie się potwierdziły, dwie potwierdzone zostały częściowo a dwie nie zostały potwierdzone. Wyniki badania poziomu depresji osiągnęły zarówno w Inwentarzu Becka jak i w Skali Hamiltona nasilenie głębokie. W wyniku otrzymanym Inwentarzem Becka nie wykazano związku pomiędzy głębokością zaburzeń depresyjnych a lekoopornością. Pacjenci w obydwóch grupach doświadczali we własnej ocenie podobnego nasilenia objawów depresyjnych, choć wyższą średnią arytmetyczą zanotowano w grupie z niezadowalającą odpowiedzią na leczenie. Wyniki otrzymane w badaniu skalą Hamiltona wykazały różnicę statystyczną pomiędzy grupą pacjentów lekoopornych, u których odnotowano wyższy poziom depresji, a grupą pacjentów nielekoopornych. Świadczy to o głębszym przebiegu zaburzeń depresyjnych w ocenie specjalistów u pacjentów lekoopornych. Różnica w poziomie nasilenia lęku między grupami pacjentów depresyjnych była znacząca w zakresie obydwóch podskal Inwentarza STAI. Zarówno poziom lęku jako stanu jak i cechy przekroczył w średnią 60 punktów w grupie pacjentów lekoopornych. W grupie pacjentów nielekoopornych średnia arytmetyczna wraz z"]

Number of results: 0