Search for: [Abstract = "ozwoliły na ocenę aktywności antyoksydacyjnej nasion i kiełków amarantusa i komosy. Nasiona komosy różniły się od nasion amarantusów nie tylko ilością ale i jakością przeciwutleniaczy. Nasiona komosy zawierały więcej szybko reagujących antyoksydantów \(dużo wyższe wyniki uzyskano metodą DPPH dla komosy niż dla amarantusów\). Do tych substancji należą m.in. polifenole, których całkowita zawartość w nasionach komosy była wyższa, niż w pozostałych nasionach. Potwierdziła to również dodatnia korelacja całkowitej zawartości polifenoli w badanych nasionach z ich aktywnością antyoksydacyjną. W przeciwieństwie do nasion, wyższą zdolnością antyoksydacyjną odznaczały się kiełki amarantusów niż kiełki komosy. Potwierdziły to wszystkie wykorzystane metody analityczne. W metodzie DPPH różnice były największe, co może świadczyć o tym, że w kiełkach amarantusów pojawiły się nowe, szybko reagujące substancje antyoksydacyjne. Nie były to jedynie polifenole, ponieważ całkowita ich zawartość była nadal wyższa w kiełkach komosy. Natomiast w kiełkach amarantusów, zwłaszcza v. Aztek wzrosła istotnie zawartość antocyjanów. Światło w znacznym stopniu stymulowało syntezę przeciwutleniaczy w kiełkach. Ponadto badania in vitro pozwoliły na stwierdzenie, które wybrane substancje chemiczne są odpowiedzialne za aktywność antyoksydacyjną tych produktów spożywczych. Do tego celu posłużono się metodami sp"]
