Search for: [Abstract = "owano najwyższe wartości suchej masy ciała i beztłuszczowej masy ciała, a wartości kąta fazowego były znamiennie wyższe w porównaniu do ich wartości przed leczeniem żywieniowym \(p = 0,001\). Podobnie jak przed leczeniem żywieniowym zarówno po zakończeniu EEN jak i w 20, i 52 tyg. BMI wysoce korelowało z tłuszczową masą oraz obserwowano bardzo wysoką korelację między kątem fazowym, a beztłuszczową masą ciała. Przy rozpoznaniu ChLC stężenie chemeryny \(p < 0,001\) i rezystyny \(p < 0,001\) były istotnie większe, natomiast stężenie leptyny istotnie mniejsze \(p = 0,004\). Nie wykazano różnic stężeń wisfatyny i adiponektyny. Obserwowano znamienne większe stężenie leptyny u dziewcząt zarówno w ChLC jak i grupie kontrolnej. U pacjentów z nowo rozpoznaną ChLC stwierdzono ujemną korelację między stężeniem wisfatyny i masą tłuszczową \(r = \(\-\) 0,344, p = 0,024\) oraz między stężeniem wisfatyny i wskaźnikiem tłuszczowej masy ciała \(r = \(\-\) 0,344, p = 0,020\). Po zakończeniu leczenia żywieniowego istotnie zwiększyło się stężenie leptyny \(p = 0,013\) natomiast zmniejszyło stężenie rezystyny \(p = 0,002\). Wnioski\: Wyłączne, dojelitowe leczenie żywieniowe było skuteczne zarówno w indukcji remisji klinicznej, jak i wywierało korzystny wpływ na poprawę stanu odżywienia i składu ciała. Pacjenci pediatryczni z nowo rozpoznaną ChLC w większości prezentowali prawidłową masę ciała, wykazując jednocześnie zabur"]
