Search for: [Abstract = "górnym kwartylu\) wykazała wysoką moc dyskryminacyjną dla identyfikacji pacjentów z wydłużonym czasem lizy skrzepu. Drugim badanym czynnikiem były NETs, tj. zewnątrzkomórkowe pułapki neutrofilowe. Oznaczono cztery markery NETs w osoczu\: dwa jądrowe, takie jak cytrulinowany histon H3 i pozakomórkowy DNA, oraz dwa komórkowe, takie jak mieloperoksydaza i elastaza neutrofilowa. Wykazano, iż stężenie markerów jądrowych zależało od stężeń glukozy, hemoglobiny glikowanej oraz interleukiny 6. Stężenie pozakomórkowego DNA korelowało dodatnio z pikiem trombiny. Zarówno stężenie cytrulinowanego histonu H3, jak i pozakomórkowego DNA odpowiadały za istotny odsetek zmienności czasu lizy i przepuszczalności skrzepu. Także stężenie mieloperoksydazy korelowało dodatnio z czasem lizy skrzepu. Pozostałymi predyktorami czasu lizy skrzepu były\: stężenie inhibitora aktywatora plazminogenu 1 i współistniejąca choroba sercowo\-naczyniowa, a także czas od rozpoznania cukrzycy. Trzecim badanym czynnikiem była inkorporacja α2 antyplazminy do skrzepu. Wykazano, iż wydłużenie czasu lizy skrzepu u kobiet z cukrzycą w stosunku do mężczyzn z cukrzycą, jest związane z nasiloną inkorporacją α2\-antyplazminy do skrzepu. Opracowano model opisujący zależność pomiędzy czasem lizy skrzepu ocenionym metodą Carter i wsp. a stopniem inkorporacji α2\-antyplazminy do skrzepu, stężeniem inhibitora aktywatora plazminog"]

Number of results: 1