Search for: [Abstract = "Zgodnie z obecnymi poglądami trening marszowy na bieżni stanowi istotną część leczenia chorych z chromaniem. Nowe zalecenia TASC II zmieniły istotnie zasadę główną treningu marszowego na bieżni. Obecnie zaleca się aby pacjent zaprzestał marszu gdy ból osiągnie „średnie” nasilenie \- odmiennie niż dotychczas, kiedy zatrzymywał się z chwilą pojawienia bólu. Dla fizjoterapeuty nadzorującego trening na bieżni kwestią podstawową jest jak w praktyce rozumieć średnie nasilenie bólu. Celem głównym badań było zatem ustalenie jakiemu dystansowi marszu odpowiada „średnie” nasilenie bólu w teście wydolnościowym na bieżni oraz jakie są hemodynamiczne następstwa marszu z bólem. Po uśrednieniu wyników marszu na bieżni u 35 badanych chorych, o zaawansowaniu zmian II stopnia wg skali Fontaine’a, ustalono, że dystans bezbólowy stanowi 60% dystansu maksymalnego, natomiast średnie nasilenie bólu trwa do 85% dystansu maksymalnego i ten dystans określono jako submaksymalny. Od tej chwili ból ma charakter narastający. Z przedstawionych danych wynika, że chory na bieżni pokonuje z bólem podudzi dystans, stanowiący 25% dystansu maksymalnego. Tak zwiększone wymogi wobec chorych z reguły obciążonych mnogimi zmianami miażdżycowymi skłoniły do dokładniejszego badania chorych z chromaniem przed ewentualnym zakwalifikowaniem do pełnego treningu na bieżni. W zawiązku z tym dokonano jednorazowego badania\; pomiarów ciśnienia, częstości akcji serca i zapisu EKG w kolejnych fazach marszu to jest na początku bólu łydek, po dystansie submaksymalnym i dystansie maksymalnym. Prowadzono również ocenę spirometryczną przed testem marszowym. Na podstawie diagnostycznego testu marszowego stwierdzono, że 17% \(6\/35\) chorych nie kwalifikuje się do pełnego treningu na bieżni, wśród nich 5 pacjentów z powodu zwyżek ciśnienia rozkurczowego do 115 mm Hg już w fazie początku bólu, w tym jedna osoba z powodu jednoczesnego przekroczenia należnej submaksymalnej częstości akcji serca \(CAS\) i obniżek ST w EKG oraz jedna z powodu przekroczenia należnej, submaksymalnej częstości akcji serca. Nadto nie stwierdzono zależności między wzrostem ciśnienia na kończynie górnej a obniżką ciśnienia na kończynie dolnej. W testach spirometrycznych stwierdzono, że zmniejszona wydolność oddechowa płuc ma wpływ na skrócenie dystansu chromania. Wykazano również, że maksymalny dystans chromania oceniany subiektywnie przez chorego różni się od dystansu maksymalnego ocenianego obiektywnie w szpitalu, w teście korytarzowym z towarzyszącym fizjoterapeutą. Aż 80% chorych zaniża dystans chromania. Ponad to, tylko wyjątkowo chorzy byli wcześniej pouczeni o zasadach jak racjonalnie odbywać codzienne spacery. Przed podjęciem treningu marszowego na bieżni u chorych z chromaniem należy wykonać diagnostyczny test marszowy z pomiarami ciśnienia, częstości akcji serca i zapisem EKG w czasie i bezpośrednio po marszu, aby wykluczyć chorych niezdolnych do podjęcia pełnego treningu na bieżni. Test korytarzowy chorych z towarzyszącym fizjoterapeutą jest pomocny przy podejmowaniu decyzji dotyczących leczenia\/rehabilitacji. Wykorzystanie testów wydolnościowych u chorych z miażdżycowym niedokrwieniem kończyn dolnych jest postępowaniem wartościowym i przydatnym w kwalifikacji chorych do treningu marszowego bądź leczenia rewaskularyzacyjnego. Przeprowadzanie testów wydolnościowych daje również sposobność edukacji chorych w zakresie ich schorzenia i wyjaśnienia zasad wykonywania treningu marszowego i nie pozostaje bez wpływu na włączenie tegoż treningu w proces leczenia."]

Number of results: 0