Search for: [Abstract = "Wstęp. Zawał z uniesieniem odcinka ST \(STEMI\) ściany dolnej uznawany jest za zawał niskiego ryzyka, w rzeczywistości 30\- 40% zawałów ściany dolnej jest zawałami wysokiego ryzyka co bezpośrednio wiąŜe się z gorszym rokowaniem. Poszukiwane są proste parametry, które mogą wyodrębnić we wczesnej stratyfikacji chorych grupę wysokiego ryzyka. Cel pracy. Celem pracy było ustalenie czy zmiany odcinka ST w odpr. aVR mają związek z rokowaniem krótko – i długoterminowym i przebiegiem klinicznym zawału ściany dolnej z uniesieniem odcinka ST w zaleŜności od metody leczenia reperfuzyjnego oraz oceną korelacji elektrokardiograficznych do zmian angiograficznych. Materiał i metodyka. Do badania włączono 320 kolejnych chorych z zawałem ściany dolnej, 206 męŜczyzn i 114 kobiet, w średnim wieku 65,6 ± 11,1 lat. Chorych podzielono na 2 grupy \: Grupa A – leczona inwazyjnie za pomocą pierwotnej angioplastyki wieńcowej \- 134 chorych, 81 męŜczyzn i 53 kobiet, w średnim wieku 66,1 ± 10,6 lat. Grupa B – leczona zachowawczo \- 186 chorych, 125 męŜczyzn i 61 kobiet, w średnim wieku 65,2 ± 11,9 lat. Leczenie reperfuzyjne zastosowano u 230 \(72%\) chorych, 160 \(70%\) męŜczyzn i 70 \(30%\) kobiet. W obserwacji szpitalnej stwierdzono łącznie 29 \(9.0%\) zgony, w grupie leczonej fibrynolitycznie 7 \(7.3%\) zgonów, w grupie pierwotnej PCI \- 11 \(8.2%\) zgonów, a w grupie bez LR – 11\(12.2%\) zgonów, p = NS. Wyniki. Zmiany odcinka ST w odprowadzeniu aVR obserwowano łącznie u 135 \(42.2%\) chorych, w tym uniesienie odcinka ST u 47 \(14.7%\), obniŜenie odcinka ST u 88 \(27.5%\) chorych. Śmiertelność była istotnie wyŜsza w grupie chorych z uniesieniem odcinka ST w odprowadzeniu aVR, 13 chorych \(27.7%\) w porównaniu do grupy z obniŜeniem odcinka ST, 14 chorych \(16.5 %\) i do grupy bez zmian odcinka ST w aVR, u 2 chorych \(1.0%\), p<0.001. W obserwacji 12\-miesięcznej stwierdzono znamienną róŜnicę w częstości zgonów w zaleŜności od zmian odcinka ST w odpr. aVR u chorych leczonych pierwotną PCI \(p=0.016\). Tętnicą odpowiedzialną za zawał \(IRA\) u 113 \(84.3%\) chorych była prawa tętnica wieńcowa \(RCA\), a u 18 \(15.7%\) chorych gałąź okalająca lewej tętnicy wieńcowej \(Cx\). NiezaleŜnymi czynnikami istotnie zwiększającymi szansę wystąpienia uniesienia odcinka ST w odpr. aVR były \: płeć Ŝeńska, cukrzyca, nadciśnienie tętnicze, niŜsza frakcja wyrzutowa lewej komory \(EF%\), wstrząs kardiogenny przy przyjęciu. Wnioski. 1. Zmiany odcinka ST w odpr. aVR, zarówno uniesienie i obniŜenie są częste w zawale mięśnia serca ściany dolnej i występują łącznie u prawie połowy chorych. 2. Obecność zmiany odcinka ST w odpr. aVR w zawale ściany dolnej wiąŜe się z gorszym rokowaniem chorych w trakcie hospitalizacji niezaleŜnie od rodzaju leczenia i rodzaju zastosowanego leczenia reperfuzyjnego. 3. Obecność zmiany odcinka ST w odpr. aVR w zawale ściany dolnej jest związana z gorszym rokowaniem w obserwacji 12\-miesięczne. 4. Obecność i charakter zmiany odcinka ST w odpr. aVR nie pozwala na określenie tętnicy odpowiedzialnej za zawał ani miejsca jej okluzji. 5. Chorzy z zawałem ściany dolnej i zmianami odcinka ST powinni być leczeni pierwotną angioplastyką wieńcową, która pozwala uzyskać najlepsze wyniki w tej grupie chorych."]

Number of results: 0