Search for: [Abstract = "Wstęp. Zawał z uniesieniem odcinka ST \(STEMI\) ściany dolnej uznawany jest za zawał niskiego ryzyka, w rzeczywistości 30\- 40% zawałów ściany dolnej jest zawałami wysokiego ryzyka co bezpośrednio wiąŜe się z gorszym rokowaniem. Poszukiwane są proste parametry, które mogą wyodrębnić we wczesnej stratyfikacji chorych grupę wysokiego ryzyka. Cel pracy. Celem pracy było ustalenie czy zmiany odcinka ST w odpr. aVR mają związek z rokowaniem krótko – i długoterminowym i przebiegiem klinicznym zawału ściany dolnej z uniesieniem odcinka ST w zaleŜności od metody leczenia reperfuzyjnego oraz oceną korelacji elektrokardiograficznych do zmian angiograficznych. Materiał i metodyka. Do badania włączono 320 kolejnych chorych z zawałem ściany dolnej, 206 męŜczyzn i 114 kobiet, w średnim wieku 65,6 ± 11,1 lat. Chorych podzielono na 2 grupy \: Grupa A – leczona inwazyjnie za pomocą pierwotnej angioplastyki wieńcowej \- 134 chorych, 81 męŜczyzn i 53 kobiet, w średnim wieku 66,1 ± 10,6 lat. Grupa B – leczona zachowawczo \- 186 chorych, 125 męŜczyzn i 61 kobiet, w średnim wieku 65,2 ± 11,9 lat. Leczenie reperfuzyjne zastosowano u 230 \(72%\) chorych, 160 \(70%\) męŜczyzn i 70 \(30%\) kobiet. W obserwacji szpitalnej stwierdzono łącznie 29 \(9.0%\) zgony, w grupie leczonej fibrynolitycznie 7 \(7.3%\) zgonów, w grupie pierwotnej PCI \- 11 \(8.2%\) zgonów, a w grupie bez LR – 11\(12.2%\) zgonów, p = NS. Wyniki. Zmiany odc"]

Number of results: 1