Search for: [Abstract = "Wprowadzenie\: Ryzyko zatorowe w migotaniu przedsionków \(AF\) ma prawdopodobnie charakter częściowo niezależny od samej arytmii. Jego elementem patogenetycznym może być dysfunkcja śródbłonka naczyniowego. Metoda\: Do badania włączono 60 pacjentów ze świeżym napadem AF \(do 48h\) będących kandydatami do kardiowersji farmakologicznej. U pacjentów wykonano badanie bFMD i oznaczono markery związane z funkcją śródbłonka naczyniowego \(vWf, sE\-selektyna, ADMA, SDMA, OPG, PTX3, TRAIL, hsCRP\). Pacjentów ponownie zbadano po upływie 7\-10 dni, wykonując te same oznaczenia. Wyniki\: U badanych stwierdzono poziomy badanych markerów wskazujące na dysfunkcję śródbłonka naczyniowego i wiążące się częściowo z obecnością chorób współistniejących. Fakt przetrwania migotania przedsionków wiązał się z istotnym spadkiem wartości bFMD, podczas gdy powrót rytmu zatokowego nie przynosił poprawy tego parametru. Badane markery nie stanowiły predyktorów powrotu rytmu zatokowego, lecz pozwalały przewidzieć obecność wskazań do antykoagulacji. Wnioski\: Pacjenci ze świeżym napadem AF cechują się upośledzoną funkcją śródbłonka. Dłuższe utrzymywanie się arytmii prowadzi do dalszego pogorszenia funkcji śródbłonka podczas gdy ustąpienie arytmii nie przynosi jej poprawy w krótkiej perspektywie czasowej. Parametry funkcji śródbłonka mogą pomóc w wyodrębnieniu pacjentów ze wskazaniami do przewlekłej antykoagulacji."]
