Search for: [Abstract = "Wśród 462 niespokrewnionych chorych na cukrzycę typu 2 i 428 niechorujących ochotników przeprowadzono ankietę, dotyczącą dla chorych na cukrzycę\: wieku rozpoznania cukrzycy, sposobu leczenia, przewlekłych powikłań choroby\; dla obu grup – innych chorób, stosowanych leków, nałogu palenia tytoniu, wywiadu rodzinnego cukrzycy typu 2 i innych kwestii zdrowotnych oraz pobrano krew do badań biochemicznych \(glikemii na czczo, lipidogramu\) i genetycznych. Dokonano pomiarów wzrostu i wagi. U wszystkich osób określono genotypy polimorfizmów w genie GLP1R \(Gly168Ser i Phe260Leu\) oraz PPARγ \(Pro12Ala\). Ponadto u otyłych \(o BMI >=35\) określono genotyp mutacji PPARγ Pro115Gln. U 305 badanych z grupy niechorujących na cukrzycę wykonano ponadto doustny test obciążenia 75g glukozy z oznaczeniem glikemii i insulinemii na czczo i w 120. minucie badania. Wykluczono z badania osoby z nieprawidłową tolerancją glukozy. Stwierdzono znamiennie częstsze występowanie polimorfizmu Gly168Ser u chorych na cukrzycę typu 2 \(p=0,027 dla modelu addytywnego efektu allelu zmutowanego\). W analizie stratyfikacyjnej stwierdzono, iż za znamienność odpowiada związek polimorfizmu z cukrzycą typu 2 u kobiet \(p=0,012\). W części badania, dotyczącej przedcukrzycowych cech ilościowych, dokonano w grupie osób z prawidłową tolerancją glukozy zweryfikowaną doustnym testem obciążenia 75g glukozy, analizy związku wymienionych wyżej polimorfizmów z wartościami glikemii i insulinemii w czasie testu oraz ze wskaźnikami wrażliwości na insulinę oraz wskaźnikami wydzielania insuliny, obliczanymi na podstawie glikemii i insulinemii na czczo oraz po obciążeniu. Stwierdzono znamienny statystycznie związek polimorfizmu GLP1R Gly168Ser z mniejszą insulinemią w 120. minucie testu \(p=0,019\) oraz z mniejszym stosunkiem insulinemii z 120. minucie testu i insulinemii na czczo \(p=0,023\)\; wskaźnikiem insulinowrażliwości Gutt \(p=0,034\). Na podstawie opisanych obserwacji można przypuszczać, iż polimorfizm Gly168Ser w genie GLP1R zwiększa u kobiet ryzyko wystąpienia cukrzycy typu 2, być może poprzez osłabienie efektu inkretynowego i zmniejszenie wydzielania insuliny przez komórki β wysp trzuskowych."]

Number of results: 0