Szukana fraza: [Abstrakt = "Strata dziecka jest doświadczeniem silnie traumatyzującym, predysponującym do rozwoju żałoby przedłużonej. Liczne badania naukowe wskazują na znaczenie kontynuowania więzi ze zmarłym w adaptacyjnym radzeniu sobie ze stratą. Celem pracy było ustalenie, w jaki sposób osieroceni rodzice utrzymują kontakt ze swoim zmarłym dzieckiem i w jaki sposób podtrzymywanie kontaktu wpływa na radzenie sobie ze stratą w pierwszym roku trwania żałoby. W szczególności analizie poddano fizyczne przejawy kontynuowania więzi przez osieroconych rodziców. W badaniach wzięło udział 15 ojców oraz 19 matek. Do analizy i opracowania danych zastosowano metodologię teorii ugruntowanej. Wyniki\: Fizyczne przejawy kontynuowania więzi ze zmarłym dzieckiem zachodzą w dynamicznym procesie oscylowania pomiędzy dążeniem a unikaniem kontaktu z dzieckiem. Oscylowanie jest wynikiem procesów zachodzących wokół doznania nieobecności dziecka. Strategie poszukiwania kontaktu chwilowo koją tęsknotę za dzieckiem, dają poczucie łączności z dzieckiem, natomiast strategie unikania kontaktu, wiążą się z ochroną przed większym bólem niż rodzice czują w danym momencie. Część fizycznych przejawów kontynuowania więzi związanych z doznaniami zmysłowymi miała charakter przemijający. W pierwszym roku żałoby wśród strategii podtrzymujących więź najbardziej charakterystyczne są eksternalizacyjne formy kontynuowania więzi."]

Wyników: 1