Search for: [Abstract = "Podsumowanie i wnioskiNa podstawie uzyskanych wyników odpowiedziano nawcześniej stawiane pytania\:§ W badanym materiale nie było istotnej różnicy statystyczniemiędzy zastosowaną metodą zabiegu, a występowaniem takichpowikłań jak\: ropienie, gorączka, rozejście rany, wodniak jądra,zanik jądra, torbiel powrózka nasiennego. Zanotowano tendencjędo częstszego występowania surowiczaka, nacieku zapalnego wranie, w metodzie Lichtensteina. Zanotowano tendencję doczęstszego występowania obrzęku moszny\/wargi sromowej wmetodzie PHS. Krwiak znamiennie częściej występował wmetodzie Lichtensteina, rzadziej PHS, a najrzadziej w metodzieRobbinsa\-Rutkowa. Nawrót przepukliny istotnie częściejpowstawał po zabiegach Lichtensteina i Robbinsa\-Rutkowa, anajrzadziej PHS.§ Nie stwierdzono korelacji między nawrotemprzepukliny a czasem trwania zabiegu, hospitalizacji oraz trybemwykonania zabiegu operacyjnego.§ Jedynie w przypadku obrzęku moszny\/wargisromowej stwierdzono zależność od typu przepukliny wedługklasyfikacji Nyhus’a. Powikłanie to występowało statystycznieczęściej po zabiegach przepuklin Nyhus IV i II. Częstośćnajniższa była w typie Nyhus I.§ Wybór metody leczenia nie miał wpływu nawystępowanie bólu przewlekłego. Jednak zanotowano tendencjędo częstszego występowania tego powikłania w metodzieLichtensteina, a najmniejszą w metodzie PHS. Nie było korelacjimiędzy metodą leczeniaa natężeniem bólu w skali VAS.§ Nie było korelacji między natężeniem bólu\(według skali VAS\) a masą ciała \(według BMI\). Stwierdzonokorelację między natężeniem bólu a wiekiem\: osoby we wczesnejdorosłości \(21\-34 rż.\) częściej miały ból przewlekły wporównaniu z osobami w wieku starszym \(powyżej 65 rż.\).§ Nie było korelacji między masą ciała a częstościąnawrotów\; BMI nie różnił się statystycznie w grupie chorych znawrotem i bez nawrotów.§ W metodzie Lichtensteina chorzy częściej zgłaszalibrak poprawy sprawności fizycznej po zabiegu operacyjnym wporównaniu z metodą PHS, gdzie było najmniej odpowiedzinegatywnych.§ Wybór metody leczenia nie miał wpływu nawystępowanie zaburzeń aktywności seksualnej po zabieguoperacyjnym.§ Nie było różnicy znamiennej statystycznie w czasietrwania zabiegu operacyjnego między poszczególnymi metodamileczenia.Analiza wyników pozwoliła jednoznacznie odrzucićpowszechny pogląd uznający metodę Lichtensteina za „złotystandard” w leczeniu przepuklin pachwinowych.Ze względu na małą ilość chorych operowanych metodąRobbinsa\-Rutkowa, nie można formułować jednoznacznej tezydotyczącej jej skuteczności. Nie uważam, aby był to rodzaj zabiegu,który powinien przestać być stosowany. Metoda PHScharakteryzowała się najmniejszą częstością występowania nawrotów.Wydaje się więc być zabiegiem z wyboruw leczeniu przepuklin pachwinowych. Mimo niewielkich różnic,każda z tych trzech technik może być stosowana bezpiecznieniezależnie od wieku, płci, trybu zabiegu operacyjnego.Ale ze względu na brak istotnej różnicy w większości analizowanychparametrów, ostateczny dobór metody zależy od ocenyśródoperacyjnej i umiejętności chirurga w posługiwaniu się danąmetodą. Mimo wyraźnych postępów w ostatnich latach nierozwiązanypozostał problem jakości życia chorych po zabiegach przepuklinypachwinowej, co jest ściśle związanez występowaniem bólu przewlekłego. Wynika to z faktu, iżdotychczas kładziono nacisk na zmniejszenie odsetka nawrotów,albowiem wiązało się to z koniecznością reoperacji. Ostatnio jednakcoraz częściej w światowym piśmiennictwie pojawiają się pracepróbujące wyjaśnić powstawanie dolegliwości bólowych, analizująceich zmienność w czasie oraz te, w których starano się rozwiązać tenproblem. Problem przewlekłego bólu po operacjach naprawczychprzepukliny pachwinowej będzie nadal przedmiotem badań,szczególnie nad nowymi coraz doskonalszymi biomateriałami."]

Number of results: 1