Search for: [Abstract = "Po zsumowaniu liczby punktów w skali Fazekasa przyznanych podczas oceny zmian przykomorowych i zmian w strukturach głębokich, 0 punktów otrzymało 60 osób \(23,4%\), 1 punkt – 55 osób \(21,5%\), 2 punkty – 43 osoby \(16,8%\), 3 punkty – 37 osób \(14,5%\), 4 punkty – 24 osoby \(9,4%\) – 5 punktów – 11 osób \(4,3%\) a sześć punktów 26 osób \(10,1%\). Spośród analizowanych danych demograficznych, biochemicznych i klinicznych osoby z nasilona leukoarajozą \(w skali Fazekasa co najmniej 3 punkty\) były starsze, miały częściej nadciśnienie tętnicze, cukrzycę i chorobę niedokrwienną serca, miały też wyższy stężenie cholesterolu, fibrynogenu, glukozy. Analiza regresji liniowej przy założeniu, że skala Fazekasa była badana jako zmienna ciągła, wykazała, że niezależnym czynnikiem leukoarajozy jest starszy wiek i nadciśnienie tętnicze. Analiza regresji logistycznej, przy założeniu, ze skala Fazekasa była badana jago zmienna dychotominczna \(co najmniej 3 punkty vs. mniej niż 3 punkty\) wykazała, że niezależnymi czynnikami nasilonej leukoarajozy jest starszy wiek, nadciśnienie tętnicze oraz fibrynogen. Nie wykazano korelacji liczby punktów w skali Fazekasa z liczbą punktów uzyskany w skali ASPECTS \(r=0,06, p=n.s.\). Analiza regresji liniowej, przy założeniu, że zmodyfikowana skala Rankina była badana jako zmienna ciągła i przy założeniu, że skala Fazekasa też była analizowana jako zmienna ciągła, wykazała że czynnikami determinującymi nasilenie niesprawności w zmodyfikowanej skali Rankina przy wypisie są nadciśnienie tętnicze i nasilony deficyt neurologiczny w skali NIHSS przy zachorowaniu. Analiza regresji liniowej, przy założeniu, że zmodyfikowana skala Rankina była badana jako zmienna ciągła i przy założeniu, że skala Fazekasa była analizowana jako zmienna dychotomiczna, wykazała, że czynnikami determinującymi nasilenie niesprawności w zmodyfikowanej skali Rankina przy wypisie są nadciśnienie tętnicze, cukrzyca, liczba leukocytów i nasilony deficyt neurologiczny w skali NIHSS przy przyjęciu. Testowanie czynników determinujących nasilenie deficytu neurologicznego przy wypisie przy założeniu, że zmodyfikowana skala Rankina była analizowana jako zmienna dychotomiczna nie ujawniło żadnych czynników determinujących wczesną prognozę. Leukoarajoza w żadnym z opisanych powyżej modeli nie okazała się być czynnikiem determinującym wczesne rokowanie.Analiza Kaplana Meiera wykazała, że osoby, u których leukoarajoza nie została stwierdzona \(0 punktów w skali Fazekasa\) lub była niewielka \(1\-2 punkty w skali Fazekasa\) mają znacznie lepsze długoterminowe przeżycie, niż osoby z nasiloną leukoarajozą \(3\-6 punktów w skali Fazekesa\). Oszacowane przeżycie w pierwszej grupie wynosiło 83,4 miesiąca, a w drugiej grupie 68,9 miesiąca. I różnica ta jest istotna statystycznie \(p=0,015\). Analiza jednoczynnikowa wykazała, że czynnikami ryzyka zgonu są nadciśnienie tętnicze \(HR=3,77\; 95%CI\:1,15\-12,35\; p=00,3\) i nasilona leukoarajoza \(HR=2,71\; 95%CI\:1,34\-5,50\; p<0,01\). W analizie wieloczynnikowej tylko nasilona leukoarajoza pozostała niezależnym czynnikiem zgonu \(HR=2,13\; 95%CI\:1,02\-4,45\; p=0,04\). Leukoarajoza w ostrym okresie udaru mózgu występuje u około 80% chorych i w połowie przypadków jest bardzo nasilona. Czynnikami ryzyka nasilonej leukoarajozy w ostrym okresie udaru mózgu jest starszy wiek i nadciśnienie tętnicze. Nasilenie leukoarajozy stwierdzanej w ostrym okresie udaru mózgu nie koreluje z wielkością ogniska niedokrwiennego. Leukoarajoza nie jest niezależnym czynnikiem determinującym rokowanie krótkoterminowe oceniane za pomocą zmodyfikowanej skali Rankina. Najważniejszym czynnikiem odpowiedzialnym za krótkoterminową prognozę jest deficyt neurologiczny przy zachorowaniu. Leukoarajoza jest niezależnym czynnikiem determinującym odległą śmiertelność poudarową."]

Number of results: 0